| Sailing Vessel Lizzy ... Waar in 2006 (Home, Wie, Wat, Waar, Links) | ||||||||||||||||
| 2006 | ||||||||||||||||
|
)
Planning: Middellandse Zee onveilig maken ...
Bijvoorbeeld langs Italië richting Griekenland, waarbij we onderweg misschien een zijsprongetje maken naar Corsica en/of Sardinië.
Dan in september weer langs Sicilië, Sardinië en de Balearen naar Zuid Portugal of door naar de Canarische eilanden voor de oversteek in de winter naar de andere kant van de Oceaan.
We zien wel...
(Terug naar eind 2005)
|
De feestdagen hebben we gezellig thuis gevierd.
Begin januari zijn we naar Frankrijk geweest om de mast weer te plaatsen. Tevens is de boot uit het water geweest om nog een laag anti-fouling aan te brengen. Gelukkig schitterend weer gehad, wel een beetje fris, maar steeds volop zon. Op de terugweg het huis bewonderd van Marijke en Leo, oude vrienden uit de tijd dat we nog in Medemblik woonden. Onderweg naar huis heel toevallig terecht gekomen in Hotel Tatin ... jawel van de 'tarte'! Het oude fornuis, waarop de eerste tarte Tatin gemaakt is, stond er nog te pronken. Natuurlijk hebben wij er ook één genomen en hij was heerlijk! |
)
Wat een fijn gebied is dat toch, heel veel mogelijkheden voor tochtjes en als het dan een dag sneeuwt, is het wandelen daar ook geen straf.
Voor de rest hebben we deze maand thuis allerlei klusjes kunnen doen.
28 februari naar de Hiswa, waar we o.a. een AIS (Automatic Identification System) ontvanger hebben aangeschaft. Deze zou makkelijk aan te sluiten moeten zijn op onze apparatuur.
Hiermee kunnen we schepen in de buurt plotten op de electronische kaart en, door erop te klikken, een heleboel gegevens zien zoals naam, koers, snelheid en nog veel meer. 19 maart: Samen met buurman Willem naar zijn huis in Port Camargue gereden waar onze boot aan de kade ligt.
20 - 31 maart:
Deze periode weer aan het klussen geweest, zoals het aanbrengen van 2 nieuwe stagen die waarschijnlijk tijdens het transport van de mast een knik opgelopen hadden op de plek waar de stag overgaat in de terminal en beslag op de mast laten maken voor de fokkeboom (rail met hijs).
Ook de verwarming was ermeee opgehouden en moest worden gerepareerd, gelukkig onder garantie. Webasto Nederland deed haar best om het euvel snel op te lossen, maar de Franse techniciën die de reparatie moest uitvoeren had het erg druk en kon pas na 10 dagen komen kijken. Ook nog uitvoerig met Webasto in Parijs gebeld die beloofde de, naar hun idee mogelijk defecte, onderdelen vast op te sturen naar Port Camargue. We zijn steeds maar weer langs geweest om te vragen of de reparatie eerder kon en uiteindelijk met de boot voor z'n deur kon de techniciën er niet meer onderuit en heeft op zaterdag de verwarming eruit gehaald en zowaar weer geplaatst op de donderdag daarop.
Verder hebben we nu een driekleuren- en ankerlichtcombinatie met een LED en een fotocel. Het driekleurenlicht is nodig tijden het zeilen 's nachts. Het stroomverbruik is nu een tiende van wat het was en het ankerlicht gaat overdag automatisch uit. Het leuke van deze lamp is dat er 2 diodes inzitten zodat we er maar 2 aders nodig zijn en we dus niet nog een extra draad door de mast hoefden te trekken. Het schakelen tussen de 2 verschillende lichten gebeurt door de polariteit om te keren met een speciale schakelaar.
Nadat de meeste klusjes waren geklaard en uitgebreid boodschappen te hebben gedaan vonden we het tijd worden om weer eens te vertrekken en zaterdag 1 april leek ons wel leuk... Zaterdag 1 april: Na met een glaasje Crémant de Limoux feestelijk afscheid te hebben genomen van Willem en inmiddels in Frankrijk gemaakte vrienden, zijn we dan om 14:00 uur eindelijk uit Port Camargue vertrokken. Deze keer werd er ook een oude schoen achter ons aan gegooid, zoals het hoort en werden we tot de uiterton begeleid door de "Aquarelle", de boot van de Franse buren Michel en Marie-Claude.
Het was heerlijk zeilweer Oost 3 á 4 maar onze bestemming "Saintes Maries de la Mer" was ook naar Oosten en toen het wat laat dreigde te worden en de wind wat inzakte toch maar even de motor erbij.
|
)
Zondag 2: Vandaag verder langs de kust van de Provence naar het Oosten. Onderweg wat plaatsjes aangedaan langs de "Côte Bleue" tussen de baai van Fos en Marseille. Het waren leuke haventjes maar erg klein en onbeschut en dus maar doorgevaren naar Frioul, een eilandje net voor Marseille.
Geankerd in een kleine baai ten zuiden van de haven. Aanvankelijk hield het anker niet goed en aangezien de wind toenam en we rustig wilden liggen toch maar een nieuwe poging ietsje verderop. Toen het anker omhoog was en we wilden manouvreren gebeurde er ... niets. De motor draaide mooi maar de schroef deed niet mee. Als de wiedeweerga het anker weer laten zakken. Bij de bevestiging van de schroefas naar de motor bleek een bout gebroken en de spie, een vierkant stuk metaal dat in een gleuf van de schroefas past, lag op de bodem van de motorruimte, de schroefas zelf was ongeveer 5 cm naar buiten geschoven.
Met een gewicht aan de ankerketting bleek het anker nu gelukkig wel te houden. Nog geprobeerd een tweede anker (het grote Spade-anker) uit te brengen, maar de lijn bleek net te kort en glipte uit mijn handen bij het bevestigen van een extra lijn, dat wordt morgen opduiken.
Het woei nogal en het werd een onrustige nacht.
|
Maandag 3: De gebroken bout hebben we uiteindelijk vervangen door de vooras van één van onze fietsjes. De spie beef echter uit de schroefas vallen, dit maar opgelost door er een slangklem tegen aan te zetten.
Intussen hadden we een dregje geïmproviseerd van 3 lepels en een schroevendraaier om de ankerlijn omhoog te halen. Een behulpzame visser hielp ons daarmee, zodat we niet het water inhoefden. Anker op en naar de haven van het eiland even verderop. Op het eiland Frioul bleek geen vervangende bout voorhanden, het was intussen nogal laat geworden zodat we besloten in de haven te blijven slapen. Tijdens een wandelingetje na het eten kwamen we nog een paar Zweden tegen die we eerder in Chalon gezien hadden en we werden uitgenodigd voor een glaasje wijn, het werd een gezellige avond. Dinsdag 4: Op naar Marseille voor een nieuwe bout. We kregen een prachtige plaats recht voor het stadhuis in het midden van de oude haven in het centrum van de stad. De dag verder gebruikt om een vervangende bout te zoeken maar aangezien ons schip in Amerika gebouwd is, moesten we op zoek naar een Engelse maat bout en in Frankrijk is die natuurlijk niet te krijgen. Intussen met Bon Yachts en Island Packet in Amerika gebeld. De laatste beloofde ons zo spoedig mogelijk de passende spullen op te sturen. |
)
Woensdag 5: Gisteren hadden we ergens een adres gekregen van een groothandel in ijzerwaren in het havengebied buiten de stad. Met een taxi erheen en zowaar: passende bouten met Engelse maat.
Nu maar snel weer verder, op naar de Calanques ten Oosten van Marseille.
Deze inhammen (soort fjorden) zijn erg mooi, maar er staat wel een beetje deining naar binnen. Uiteindelijk in de laatste Calanque, die van Port Miou, overnacht. Deze Calanque wijst naar het Noordoosten en zou een goede beschutting moeten geven voor de voorspelde wind.
Achterin de haven was geen plaats meer en we werden door de havenmeester meer naar het begin van de inham gedirigeerd. Ook hielp hij bij het parkeren (meerboei vóór en lijnen achter naar ringen in de rotswand) en hij vertelde ons dat we voor de eerste nacht geen havengeld verschuldigd zouden zijn. Later in de avond kwam een collega van hem wèl om havengeld vragen, we hadden tot zijn verdriet echter geen Franse cheques. Na gebeld te hebben met zijn chef beloofde hij ons dat de volgende morgen om 10 uur iemand langs zou komen om te incasseren.
Donderdag 6: We hebben de hele nacht flink liggen rollen omdat de wind toenam uit het Zuiden in plaats van te draaien naar het Noordwesten. Pas in de ochtend werd het beter en konden we volop van de mooie natuur genieten.
Toen we om een uur of 12 uur vertrokken was er nog steeds niemand langs geweest...
Heerlijk gezeild naar Bandol. De wind was West 5 á 6 maar rond de kapen veranderlijk en daarom maar niet de genua op de boom gezet.
Bij Bandol eerst even geankerd in de baai tot de wind wat minder werd en toen de marina in.
Maar goed dat we even gewacht hadden, want we moesten achteruit tussen 2 andere schepen in naar de steiger, de achterkant vastleggen en vervolgens daar een ketting oppikken die weer naar voren liep en aan een grotere ketting vastzat die met veel kracht uit het water gehesen moest worden om dan voorop vast te maken. Voor ons was het de eerste keer om op deze Mediterrane manier aan te leggen, het lukte allemaal zonder kleerscheuren en uiteindelijk lagen we prima.
's Avonds lekker mosselen gegeten in dit leuke stadje aan de Côte d'Azur.
|
)
Zaterdag 8: Gisteren de baai van Toulon overgestoken en voor anker in de Baie de Langoustier bij het eiland Porquerolles, één van de Îles d'Hyères. Een prachtig plekje, goed beschut voor de zwakke Zuidelijke wind en met een prachtig uitzicht op de Franse bergachtige kust en het eiland.
's Avonds na het eten een wandelingetje over het eiland en de zon in de zee zien zakken (dit keer géén groene flits).
Vandaag een heerlijke luierdag: eerst buiten ontbeten in het zonnetje, daarna met de bijboot naar een piepklein privé baaitje met glashelder water en een strandje van 5 vierkante meter, waar we uit de wind lekker lagen te verbranden en vervolgens weer terug naar de boot en daar een glaasje rosé en een boek.
Zondag 9: De hemel is betrokken en volgens de navtex gaat de wind toenemen, eerst uit het Oosten en morgen uit Noord tot Noordwest (Mistral) met mogelijk storm. Met deze weersverwachting maar gauw een goede haven opgezocht met volgens de pilot (gids voor de Middellandse Zee) goede bescherming voor alle winden.
We liggen nu in de marina van Bormes-les-Mimosas vlak bij Le Lavandou. We hebben hier WiFi internet, zodat we nu eindelijk de website kunnen bijwerken...
Dinsdag 11: Het is maandagavond inderdaad gaan waaien, later dan wij verwachtten. We worden flink tegen de kant aangedrukt (veel stootwillen ertussen!) maar er is nauwelijks golfslag. In de weersverwachtingen wordt zelfs windkracht 10 en verderop 11 genoemd, hier lijkt het wel mee te vallen, maar we gaan nog maar even niet de zee op.
Bormes-les-Mimosas ligt een eindje verderop in de heuvels en we hadden gelezen dat het zo'n leuk dorp zou zijn. We kregen een lift van de havenmeester en het bleek inderdaad zeer de moeite waard, heel veel bloemen, leuke straatjes en geluncht met een prachtig uitzicht over de Middellandse Zee en de Îles d'Hyères. Het werd een heerlijke dag. Terug gelopen naar de boot, wat best nog wel een flinke tippel was, heel goed voor ons natuurlijk.
De wind giert nog steeds door het want en volgens de berichten houd de Mistral nog wel even aan.
|
Woensdag 12: Vanmorgen van het internet een update binnengehaald voor onze kaartplotter. Vanmiddag heb ik deze update in Le Lavandou (klein half uurtje lopen langs het strand) bij een fotozaak op een CompactFlash kaartje laten zetten en daarmee is de kaartplotter heel gemakkelijk bijgewerkt. Met de op de Hiswa aangeschafte AIS-ontvanger kunnen we nu, onafhankelijk van de radar, de gegevens zien van grote schepen in de buurt zoals naam, koers en snelheid e.d. En het werkt!
Donderdag 13 april: Fabelachtig zoals we hier liggen, achter een anker aan de Noordkant van het eiland Ste-Marguerite tussen Cannes en Cap d'Antibes. In de verte besneeuwde bergtoppen en dichterbij de mooie kustlijn. We zijn nu echt deel van het meubilair. De zon is net onder en rechts van ons komt de volle maan boven de punt van het eiland omhoog. We zitten nu met ski-jacks en lange onderbroeken aan (het is afgekoeld tot 10 graden), terwijl we overdag nog in ons blootje konden liggen. |
)
Afgelopen nacht is de wind gaan liggen en vanmorgen zijn we, voor ons doen, vrij vroeg vertrokken (vóór 10 uur!). Eerst een stuk op de motor en later, toen de zeewind opstak, heerlijk gezeild met halve en ruime wind. We kwamen o.a. langs het rode massief van de Estérel, waar we 35 jaar geleden op de camping van Le Dramont gekampeerd hebben. Ook hadden we langs deze kust al eens met de Drascombe gevaren.
Zondag 16: Loano. Vrijdag en zaterdag in grote stappen langs de Franse en Italiaanse Riviera.
Ons mooie ankerplekje van donderdagavond werd de volgende morgen wat minder comfortabel omdat de wind tegen de verwachting in naar het Noorden gedraaid was, dus maar vroeg op pad.
Veelal op de motor langs deze mooie kust tegen de wind in naar het Noordoosten, langs Cap d'Antibes, Nice, Monaco etc. naar San Remo.
We werden daar tussen 2 giga motorjachten geparkeerd, natuurlijk weer achteruit. We voelden ons net een soort bijbootje tussen die kanjers. Aan onze steiger lagen allemaal van die luxe paleizen, meestal met personeel, sommige, met een duur bloemstukje op de buitentafel, waarschijnlijk met de eigenaars aan boord. Op weg naar de Capitainerie kwam ik langs nog extravagantere boten!
Aan het eind van de middag de stad in. Eerst door drukke winkelstraten en daarna langs de steegjes en trappen van de oude stad naar boven, erg leuk. Op een terrasje met een glaasje wijn het Italiaanse leven opgezogen.
Zaterdag op de motor weer verder. Er is niet veel wind, maar toch staat er een rare golfslag. Motoren doen we altijd met het grootzeil half uitgerold en heel strak doorgezet. De schoot kan worden verplaatst langs de overloop, zodat we nooit een klapperend zeil hebben. Het rollen wordt op deze manier een stuk minder.
In Loano zijn ze bezig met een nieuwe haven. Lange pieren geven goede bescherming tegen de deining. In eerste instantie geankerd in de voorhaven, maar al gauw kwam de havenmeester aanvaren om ons te vertellen dat dat niet was toegestaan. Dus maar weer met de achterkant naar de kademuur tussen 2 andere schepen. We raken al aardig bedreven in het Mediterrane parkeren.
De eerste nacht hier is gratis, een aangename verrassing na het dure San Remo.
|
)
Maandag 17: Gisteren naar Varazze gemotord. Tot onze verrassing een compleet nieuwe haven, in tegenstelling tot Loano staat er niets in de Pilots en de almanakken die we aan boord hebben en ook de electronische kaart (van 2006) geeft de oude toestand weer. Na enige verwarring wijst het zichzelf en als we binnen de nieuw aangelegde pieren zijn, staat de havenmeester al te wenken.
Varazze is een Italiaans toeristenplaatsje en dat is met Pasen goed te merken: constant schuifelen massa's mensen over de voor het publiek toegankelijke steigers en sommigen staan ongegeneerd zover mogelijk naar binnen te kijken.
Vandaag van Varazze naar Santa Marguerita Ligure gevaren, langs Genua en het mooie Portofino.
De laatste dagen waren bewolkt, maar vandaag brak onderweg de zon door en dan is het gelijk heerlijk warm en feestelijk (Vrolijk Pasen!).
Santa Marguerita Ligure, in de baai van Marconi (die hier zijn eerste radio experimenten deed), vinden we erg aantrekkelijk, we zijn van plan hier nog even te blijven.
|
Woensdag 19: Langs de prachtige Ligurische kust naar Portovenere. Onderweg de Baia del Silenzio bij Sestri Levante verkend en ook even onze neus gestoken in het piepkleine haventje van Vernazza aan de kust van de Cinque Terri, 5 schilderachtige dorpjes tussen de groene heuvels, een schitterend gezicht vanaf het water.
We liggen nu geankerd tegenover Portovenere in een bocht van het eiland Isola Palmaria met uitzicht op het pastelkleurige dorp, de baai van La Spezia en in de verte de besneeuwde bergen. We genieten met volle teugen. Vrijdag 21: Gisteren eerst met de bijboot naar het leuke Portovenere en 's avonds heerlijk verse vis gegeten bij een visrestaurant op het eiland dicht bij. De mensen komen met een bootje hier naar toe om te eten. |
)
Vandaag weer verder richting Marina di Pisa. Het was een prachtige ankerplek waar we lagen, maar een beetje onrustig omdat veel bootjes ('s nachts vissers) gebruik maken van de smalle doorvaart tussen het eiland en de vaste wal.
Bij Marina di Pisa (veel plaatsen aan zee heten naar de stad verder in het binnenland met de toevoeging Marina) de rivier de Arno op, we konden zowaar ergens langzij een steiger afmeren.
|
)
Met de bus naar Pisa, waar we geen van beiden ooit geweest waren. Die toren staat inderdaad ontzettend scheef. We hebben nog geprobeerd...
Samen met de kathedraal, alles in prachtig marmer, was het toch wel indrukwekkend.
Zaterdag 22: We zijn vrij vroeg vertrokken omdat we vandaag naar Elba willen, ongeveer 50 zeemijlen naar het Zuiden. Onderweg langs Livorno, een grote havenplaats met grote Cruiseschepen en Ferries en ook veel industrie.
De oversteek van Italië naar Elba ging bijzonder relaxed. In het begin was er geen wind, maar na een paar uur kwam er een lekker briesje, zodat we heerlijk konden zeilen. We liggen nu voor anker in een baai tegenover de hoofdstad Portoferraio.
Maandag 24: Ons hoekje, waar we eerst alleen lagen, werd gistermiddag nogal druk zodat we verkast zijn naar een rustiger plekje aan de Zuidkant van de baai.
Het is al dagen schitterend weer en we doen lekker rustig aan. Vanmiddag zijn we naar Portoferraio gevaren en hebben het huis van Napoleon bekeken en een terrasje gepakt. Er is hier ook WiFi dus nu maar gelijk even de website updaten...
Zondag 30: Na Elba te hebben verkend zijn we donderdag overgestoken naar Bastia op Corsica en we zijn nu dus weer op Frans grondgebied.
Ongeveer een uur voor aankomst kwamen we een school dolfijnen tegen, waarvan er gelijk een aantal met onze boeggolf ging spelen. Na een tijdje taaiden de meesten af, maar één klein ondeugend dolfijntje kon er niet genoeg van krijgen en kwam steeds weer terug, gevolgd door 2 grotere (pa en ma?), die hem goed in de gaten hielden, fantastisch!
|
Bastia heeft een mooie oude havenkom, maar volgens de vaargids ligt het daar onrustig en duur. We zijn dus iets verderop in de jachthaven gaan liggen met vlakbij een grote supermarkt, hier kunnen we alle voorraden weer aanvullen.
Het weer is de laatste dagen wat slechter, steeds de dreiging van buien. Overdag tijdens het varen hebben we steeds geluk, de bewolking bouwt wel op boven land, maar op zee varen we in de zon, 's nachts regent het af en toe. De laatste dagen zakken we langs de Oostkust van Corsica naar het Zuiden. Hier is weinig wind, verderop naar het Noordwesten schijnt wel veel wind te zijn (Mistral), dat is ook de reden dat we gekozen hebben voor de Oostkust van Corsica, minder spectaculair dan de rotsachtige Westkust maar ook mooi om langs te varen met af en toe uitzicht op de besneeuwde bergen in het binnenland. |
)
|
)
Gisteren in het rustige haventje van Campoloro (Port de Taverna) gelegen. Marijke is wel blij met haar wasmachientje en heeft weer eens de was gedaan. Lakens e.d. gaan echter naar de wasserij.
Vandaag aangekomen in Solenzara, volgens de vaargids een rustige haven bij een saai plaatsje...
Op zee, een eindje buiten de haven, zagen we een rode opgeblazen boei liggen, misschien voor wedstrijden concludeerden we, er was echter geen zeil te zien, dus doorgevaren richting haven. Opeens kwam er uit het niets full speed een bootje van de gendarmerie aangestoven, die woest gebaarden dat we weg moesten wezen en via een grote omweg naar de haven moesten, dit vanwege de Franse kampioenschappen voor waterscooters, interessant voor de liefhebbers...
De volgende haven was nog een paar uur varen verder en daar hadden we ook geen zin meer in, temeer omdat er op zee een vervelende korte deining stond, waarschijnlijk door de wind verderop.
Rond de haven is het dus een gekkenhuis met veel lawaai. Dinsdag 2 mei: Langs de Oostkust van Corsica zijn weinig ankerplaatsen, vandaar dat we de afgelopen dagen steeds in jachthavens overnacht hebben.
We zijn nu wat Zuidelijker beland en liggen sinds gisteren voor anker in de baai van San Ciprianu, een vrij grote baai net ten Noorden van Porto-Vecchio.
Het is hier prachtig totdat later in de middag een paar waterscooters de rust komen verstoren met veel lawaai en golven. Dit zullen we nog wel vaker moeten ervaren dit jaar. Tegen zonsondergang verdwijnen ze weer en met een lange onderbroek en een warm jack aan zitten we dan nog even buiten te genieten.
Meestal gaan we 's avonds tussen 9 en 10 uur naar bed en wachten met een boek of een Sudoku op de slaap. Vaak luisteren we om 10 uur ook nog even naar het nieuws en het weer in Europa van de wereldomroep.
Het Zuiden van Corsica en ook het Noorden van Sardinië barst van de baaitjes en eilandjes (en rotsen), we zijn dan ook van plan hier een tijdje rond te scharrelen. 17 Mei willen we in Rome zijn, want dan komen de kinderen even buurten.
Zondag 7 mei: De kogel is door de kerk! Het moest er nu natuurlijk eens van komen: het water in. Het was heerlijk! De watertemperaruur in deze kleine ondiepe baai was ongeveer 19 graden. Voortaan wordt één van onze problemen of we vóór of na het ontbijt gaan zwemmen.
We liggen vandaag dan ook in een heel erg idyllisch baaitje: Port de Rondinara, helemaal voor ons zelf, alleen overdag (zondag) hier en daar een paar mensen op het strand. Het water is zo helder dat je de zandkorrels op de bodem kunt tellen...
De laatste dagen steeds in leuke baaien gelegen, na San Ciprianu nog een paar nachten in de Baie de Stagnolo. Het ankeren ging hier wat moeizamer, een paar keer hield het anker niet goed en gingen we langzaam achteruit. We hebben toen het Bugel anker vervangen door het Spade anker en dit hield wel gelijk goed, misschien door het grotere oppervlak van de vloeien. Dit blijft dus voorlopig ons hoofdanker.
Gisteren overnacht in Porto-Vecchio om water te tanken en de boot een keer schoon te maken. Tevens even naar het cybercafé en daar een vlucht geboekt voor Marijke van Catania op Sicilië naar Amsterdam, zodat ze begin juni naar de eerste verjaardag van onze kleindochter June kan.
|
Woensdag 10 mei: We liggen nu al een paar dagen verwaaid op Ile Lavazzi, een rotsachtig eilandje in de straat van Bonifacio tussen Corsica en Sardinië.
Toen we hier maandag aankwamen zag het er heel erg idyllisch uit. Het zonnetje scheen, er was weinig wind, hier en daar een mooi strandje en om ons heen mooi gevormde rotsen (ontwerp: Henri Moore). Er lag één zeilboot en een boot met dagtoeristen, beide vertrokken ze in de loop van de middag. In de maanden juli en augustus schijnt het hier overvol te zijn volgens de vaargids, maar nu hadden we het eiland voor ons zelf. Eerst een lekkere wandeling over ons eiland, daarna genoten we van een heerlijk feestmaal ter ere van onze 36ste trouwdag. |
)
|
)
We wisten van de navtex dat er meer wind zou komen, volgens de pilot (vaargids) was dit echter een goede ankerplek met all-round beschutting.
's Nachts begon het te waaien en hebben we nog een extra anker uitgebracht. De hele dinsdag stond er een harde wind uit het westen, steeds meer dan 30 knopen met flinke uitschieters. De wind in de straat van Bonifacio wordt nog extra versterkt tussen de bergen van Corsica en Sardinië. De wind loeide in het want, maar we lagen redelijk rustig achter de 2 ankers, beschermd door de rotsen om ons heen. We zagen de zee bij de ingang van ons baaitje steeds hoger en onstuimiger worden. De Engelsen hebben het dan over galopperende witte paarden, nou dat klopt wel aardig.
Hier vlakbij is een monument en een begraafplaatsje (zie foto). In februari 1855 is hier een Frans militair transportschip met man en muis vergaan. De Sémillante was met 773 opvarenden op weg naar de Krim oorlog.
's Nachts, tussen het gehuil van de wind door, hoort men nog het geweeklaag (of zijn het de meeuwen?).
Vrijdag 12 mei: Na een heerlijke zeildag gisteren liggen we nu in La Maddalena. We hebben een tussenstop gemaakt in een prachtig baaitje op Isola Santa Maria en daar even gelunched en geluierd. Deze baai is open naar het zuidoosten en de wind draaide ook naar die kant, dus zijn we maar doorgevaren naar La Maddalena. Dit is de hoofdstad van het gelijknamige eiland. Eindelijk weer even tussen de mensen (en het lawaaige verkeer)...
Misschien dat we de komende nacht weer in een baai voor anker gaan. Het is de bedoeling om in het weekend de oversteek te maken naar Rome, we denken daar ongeveer 24 uur over te doen.
|
Maandag 22 mei: De overtocht van Sardinië naar het vaste land van Italië bij Rome verliep voorspoedig. Behalve een paar uur in de nacht was er een prima windje en hebben we bijna alles goed kunnen zeilen.
Het was een mooie nacht met nog bijna volle maan en af en toe wat bewolking. Wachten van 3 uur bevallen ons goed.
Ook de AIS is al van pas gekomen. Wij voeren aan de wind over bakboord toen er een vrij groot schip van rechts kwam en aangezien de peiling hetzelfde bleef heb ik hem opgeroepen (de scheepsnaam kon ik immers aflezen) en gevraagd of hij ons zag, een verraste stem moppelde iets over port en inderdaad zagen we hem van koers veranderen en achter ons langs gaan. Wij hoefden nu niet overstag om hem voorrang te geven, wat ik anders gedaan zou hebben. In eerste instantie zijn we in de haven van Fiumicino gaan liggen naast een Nederlandse zeilboot. Het bleek dat zij nog veel meer pech hadden gehad dan wij met onze mast: Om bij de boegschroef te komen werd het schip vorig jaar uit het water getakeld, daarbij brak een van de singels en is de boot op de kant gevallen met heel veel schade en ellende tot gevolg. Rond het middaguur werden we wakker van druk gespring op ons dek. Men probeerde nogal chaotisch een zeiljachtje, dat met de kiel op de bodem zat, onder ons door naar de steiger te trekken zo leek het. Nadat we onze boot naar voren en uit de weg gelegd hadden bleef het een heel gedoe met veel getrek en geschreeuw. |
)
|
)
Dus maar weer de zee op en een paar mijl verderop naar het zuiden de Tiber opgevaren om een plaatsje te zoeken. Overal lagen de boten vele rijen dik langs de oever. Uiteindelijk hebben we een plaats gevonden in een grote marina iets verderop langs de kust bij Ostia.
Vorige week maandag zijn we met de bus, trein en metro naar Rome geweest. We hebben daar even kunnen proeven van al het moois wat daar te zien is, zoals o.a. het Colosseum en de Trevi fontein.
Dinsdag kwamen Monique en June, donderdag kwam ook Ringo, hij had een nachtstop Rome aangevraagd om ons te ontmoeten.
Het waren gezellige dagen met o.a. luieren op het (kiezel)strandje en een middagje varen op de Tiber. Het weer deed ook zijn best: zonnig en niet te warm of te koud, heerlijk!
Vrijdagmorgen heel vroeg is iedereen weer vertrokken. Ook Marijke is even voor een bliksembezoekje meegegaan naar Nederland.
Dinsdag 30 mei: Toen we vorige week woensdag uit Rome vertrokken, waren we aanvankelijk van plan naar San Felice Circeo te gaan (waar Odysseus een jaar lang het bed deelde met de halfgodin Circe). De NW wind nam echter toe naar windkracht 7 in plaats van af zoals voorspeld, en veroorzaakte nogal hoge golven zodat we halverwege achter Kaap Anzio de luwte hebben opgezocht en daar achter 2 ankers in slaap gewiegd zijn.
De volgende dag na een prachtige zeiltocht voor anker in de haven van Ponza, een eiland met hele mooie rotsformaties.
Op vrijdag, na eerst nog in een mooie baai te hebben gezwommen (Cala Inferno, vanwege het witte zand omgeven door witte kliffen die de zon weerkaatsen), verder naar Ventotene, ook al weer zo'n leuk eilandje. Hier vroeg men € 7 per meter (lengte!) voor een plaatsje aan een steiger met electriciteit en water. Aan de andere kant van de haven lagen we voor niets aan een stenen wal, alleen een fooitje voor de Orremesjoggie die je helpt met afmeren.
's Avonds heel romantisch gegeten in een heel leuk restaurantje met uitzicht op zee.
|
Zaterdag naar Ischia, een eiland aan de noordkant van de baai van Napels. Geankerd bij een middeleeuwse strekdam (met bruggetje) die Ischia verbindt met een klein hoog eilandje met een schitterend sprookjeskasteel erop. 's Avonds vuurwerk toe!
Zondag de baai van Napels overgestoken (gelukkig zonder Napels te zien vanwege het gezegde) en langs Capri gevaren. We zijn daar maar geen ijsje gaan eten want het is daar een gekkenhuis met motorbootjes op zondag en het schijnt dat ze daar zelfs € 200 durven te vragen voor een ligplaats voor één nacht. Verder langs de Isolotti Galli, thuisplaats van de Sirenen (Odysseus!), naar Salerno. Hier wilden we de volgende dag de trein nemen naar Pompeii. Echter, het weer voor de komende dagen belooft wat minder te worden en onze ligplaats was ook niet alles langs een kade waar ze hard aan het slopen zijn, zodat we besloten verder te gaan naar het Zuiden. We zijn nu beland in Camerota (40 graden Noorderbreedte) na een mooie tocht o.a. langs een indrukwekkende kaap (Capo Palinuro) waar je vlak langs kunt varen. |
)
Vandaag de hele dag bezig geweest met (zoet) water. De watermaker deed het niet meer en hebben we daarom schoongemaakt. Dit gaat altijd gepaard met een hoop ellende van vastzittende slangen en lekkages.
Ook het watersyteem van de boot was kapot, we hebben de waterpomp vervangen door een andere en ook dit ging niet van een leien dakje doordat de waterslang een paar keer losschoot en een ravage aanrichtte. Kortom, een spectaculair waterballet. Vrijdag 2 juni: Het weer is omgeslagen en voor het eerst sinds lange tijd ontbijten we binnen. De wind valt wel mee, het schijnt verder op zee harder te waaien, maar de temperatuur is een stuk gezakt en af en toe zijn er flinke regenbuien, soms met onweer.
We zijn woensdag een klein stukje verder gevaren naar Scario, volgens de vaargids een leuk plaatsje, nou dat klopt: een kleine haven waar we met 4 zeilboten liggen, 2 uit Engeland en nog een Nederlands schip en géén autoverkeer direct in de buurt, een verademing.
Zondag 11 juni: Marijke is voor een weekje naar Nederland om de eerste verjaardag van June te vieren.
Het was de bedoeling om 6 juni in de buurt van Catania te zijn op Sicilië, maar door het slechte weer zijn we blijven plakken in Scario en Marijke is vandaar met de bus en de trein naar Catania gereisd (met de trein op de boot!), een tijdje geleden hadden we via het internet al tickets geregeld van Catania naar Schiphol v.v. met Transavia.
Ondertussen ga ik langzaam, en alleen met rustig weer, steeds een stukje verder naar het Zuiden. Van Scario via Cetraro naar Vibo Valentia, het meest op de motor. Het laatste stuk (50 zeemijlen) om 4 uur in de ochtend vertrokken om nog wat te kunnen zeilen op de wind die in de nanacht door afkoeling van het land naar de relatief warme zee waait (overdag in de middag heb je hier vaak zeewind). De nog steeds actieve vulkaan Stromboli, die overdag in de verte vaag te zien was, heb ik niet kunnen zien, later hoorde ik dat de krater aan de andere kant is.
Dinsdag 13 juni: Deze morgen naar Tropea gevaren. Aanvankelijk was ik van plan naar Porto Rosso (Noordkust Sicilië, West van Milazzo) te gaan maar toen ik opbelde voor een plaatsje en de prijs hoorde (€ 72/dag) ben ik van gedachte veranderd.
In Vibo Valentia Marina even heel slecht weer gehad met onweer en stortregens, gistermiddag klaarde het al wat op en vandag is het weer stralend. Gisteravond even naar Pizzo geweest, een mooi oud stadje waar ene Murat (vriendje van Napoleon) gefusilleerd is bij een kasteeltje. De bus terug naar Vibo Marina ging niet want er was voetbal op de tv, dus moest ik lopen.
Tropea is wel wat toeristisch, dat is ook wel terecht want het ligt er prachtig bij. Het is leuk dwalen in de nauwe steegjes. Op een pleintje met uitzicht op zee en de Stromboli heb ik, onder het genot van een prosecco, een schitterende groene flits gezien.
|
)
Vandaag op ons gemakje naar Stromboli. Hier hebben we eerst een rondje om het eiland gemaakt, waardoor we een goed zicht hadden op de nog actieve Noordwestkant. Elke 5 à 20 minuten spuwt ie even en stijgt er een rookwolk op. Vervolgens geankerd aan de Noordzijde van het eiland.
Zaterdag 17 juni: Vanmorgen al 04:30 uur anker op gegaan. In het donker was het heel indrukwekkend om zo dicht langs een vuurspuwende vulkaan te drijven, we hadden de motor uit om ook het gerommel te kunnen horen.
Toen het licht werd zijn we verder gevaren langs Panarea en Salina naar Lipari, waar we al om 10 uur in het museum stonden. Dit museum is heel interessant, o.a. vanwege de vele Griekse vazen met prachtige afbeeldingen, normaal zie je dat alleen in geschiedenisboekjes.
In de middag verder naar een mooie baai dichtbij een nog rokende krater op het eiland Vulcano, waar we nu voor anker liggen en na de siësta heerlijk hebben gezwommen.
Het begint nu overdag toch wel warm te worden, met af en toe een beetje wind en de bimini op is het voor ons paradijselijk.
Donderdag 29 juni: Na een aantal dagen heerlijk geluierd te hebben 'Under the Vulcano' zijn we in grote stappen langs de onderkant van de laars naar Griekenland gevaren. Stukken van ongeveer 50 tot 70 zeemijlen (90 - 130 km) per dag, waarvan we veel hebben kunnen zeilen door een gunstige wind uit noord tot noordwest.
We hebben de volgende plaatsen aangedaan: Reggio di Calabria aan de Straat van Messina (onrustig en lawaaiig, wel een mooi vuurwerk om 1 uur 's nachts vanwege de viering van de langste dag op 21 juni); Roccella Ionica (ruime rustige jachthaven, waar alle faciliteiten wel aanwezig waren, maar nog niet functioneerden, daarom was het nog gratis, het was wel de eerste plaats waar we de verzekeringspapieren en de paspoorten moesten laten zien); Crotone (vonden we géén gezellige stad) en Santa Maria di Leuca onderaan de hak (duur en onrustig).
In Griekenland hebben we eerst bij 2 eilandjes noord van Corfu geankerd, bij Othoni (mooi beschut baaitje) en vervolgens bij Erikoussa (nog mooiere baai en ook lekker rustig, wel wat deining 's nachts vanwege draaiende winden, waardoor je soms dwars op de golven ligt en daardoor flink kan liggen rollen).
We liggen nu voor anker in het noorden van de baai van Agni aan de noordoostkant van het eiland Corfu. Er zijn hier een aantal baaien onder elkaar langs de kust. We hebben hier en daar geprobeerd te ankeren, maar aangezien er overal zeegras is op de bodem, hield het anker niet goed en kwamen we naar mijn zin te dicht bij andere boten.
In eerste instantie was dat hier ook het geval, maar we hebben hier een paar kleine stukjes zand gevonden en liggen nu voor en achter vast met een gewicht aan de ankerlijn. Onze neus blijft zo gericht naar de zeestraat tussen Albanië en Corfu en we liggen nu niet gelijk enorm te rollen als er een grote snelle ferry langs komt. Vanuit de kuip kijken we uit op een klein rustig strandje, er is hier aan deze kant verder geen verkeer of bebouwing.
We zijn van plan morgen naar een jachthaven te gaan even verderop, waar we eindelijk eens de was kunnen doen en mogelijk een internet aansluiting kunnen vinden. Maandag 3 juli: Sinds vrijdag liggen we in Gouvia Marina, niet ver van de hoofdstad van Corfu (Kerkira).
Afgelopen donderdagavond wilden we gaan eten aan de zuidkant van de baai van Agni, er zijn daar een paar taveernes die er leuk uitzagen, het was er echter overvol en zeer luidruchtig (Griekse avond), we zijn toen maar weer teruggegaan naar de boot, waar Marijke een heerlijk feestmaal wist te toveren.
De volgende dag gaan lunchen en dat was heerlijk rustig en gezellig. Na de lunch werden we uitgenodigd aan boord van een andere Island Packet, een paar Engelsen, die de boot in Amerika gekocht hadden en deze winter weer willen oversteken naar de andere kant van de oceaan. Zij waren ooit per ongeluk in een orkaan terecht gekomen (Odette, in december notabene!) en verzekerden ons dat de Island Packet zich toen erg goed heeft gehouden.
De jachthaven hier heeft uitstekende voorzieningen, we konden eindelijk de was laten doen, die zich aardig had opgestapeld en ook eindelijk weer eens internetten (WiFi), voor het bijwerken van de website en het binnenhalen van de email. Bij de email zat ook een agreement, die we moesten ondertekenen, waarbij de schade aan de mast van vorig jaar volledig is geregeld. De tegenpartij is eindelijk over de brug gekomen en vergoedt alle schade.
Volgende week komen Auke Jan en Diny hier naar toe om mee te varen richting Lefkas, wij gaan intussen een beetje de buurt verkennen en op zoek naar mooie ankerbaaitjes, wat we toch wel veel leuker vinden dan deze drukke marina.
De website bijhouden via het internet wordt wat moeilijk omdat hier niet zoveel mogelijkheiden meer zijn om te internetten. Ik zal proberen chronologisch elke dag bij te houden waar we zijn en dan bij gelegenheid alles op de site te zetten...
Dinsdag 4 juli: Petriti op Corfu. Geankerd naast het haventje. We zijn aan boord gebleven en hebben toegekeken hoe een kluwen flottielje-zeilers aankwam en de ankers over elkaar gooiden bij het afmeren. De chaos de volgende dag bij het vertrek was natuurlijk ook erg amusant (onze beurt komt ook nog wel...).
Woensdag 5: Mourtos bij de Sivota eilanden op het vasteland. Achteruit geparkeerd op eigen anker naar de kade met allemaal terrasjes en geen auto-verkeer. Hier hebben we vanaf een terrasje bootjes zitten kijken en ons laten verwennen met allemaal hapjes en drankjes die we extra kregen bij één bestelling.
Donderdag 6: In de buurt blijven hangen op een mooi ankerplekje (End Bay) alwaar we Fred en Astrid weer tegenkwamen, we waren eerder een stukje met hen opgevaren in Zuid-Italië.
|
Vrijdag 7: Weer naar het noorden langs de kust naar de baai van Igoumenitsa, een grote baai met goede beschutting aan de noordkant.
Toen we de daar de volgende dag ankerop wilden gaan maakte de ankerlier even een vreemd geluid en gaf vervolgens de geest. De rest van de dag besteeed aan het uit elkaar halen van het spul, uiteindelijk bleek de motor verbrand. Zondag 9: Om 6 uur vertrokken naar Gouvia Marina, zo vroeg omdat er dan nog geen wind is en we naar het noorden wilden. Er was nog steeds een disco aan de gang (kilometers verderop), die we bij vlagen gedurende de gehele nacht hebben kunnen horen. Maandagmorgen kregen we te horen dat we een nieuwe motor voor de ankerlier konden laten komen uit Athene, die dan de volgende dag gemonteerd kon worden, dit hebben we toen maar gedaan, we hopen dat dit nog onder de garantie valt omdat hij nog maar 2 jaar oud was. De rest van de maandag zijn we met een huurauto het eiland Corfu gaan verkennen, o.a. het paleis van keizerin Sisi (het Achilleon) met prachtige beelden. In de nacht van maandag op dinsdag kwamen Diny en Auke Jan aan, die we met de huurauto van het vliegveld konden ophalen. Dinsdag de ankerlier gemonteerd en de noordkant van het eiland bekeken. Geluncht bij taveerne Nicolas aan de baai van Agni, waar we eerder al hadden gelegen. |
)
Woensdag 12: Benitses, een nieuw haventje halverwege Corfu aan de oostkant, gezellig gegeten.
Donderdag 13: End Bay, we waren daar de week tevoren ook al geweest. Het was intussen al veel drukker geworden op de ankerplek.
Vrijdag 14: naar het eiland Paxos ten zuiden van Corfu. Aan de noordkant de turquoise baai van Lakka verkend en daarna langs de oostkust naar beneden en uiteindelijk geankerd in een smal stukje water tussen een eilandje (Kaltsonisi) en Paxos. We lagen daar schitterend en alleen bij een piepklein kapelletje totdat de volgende morgen de dagjesmensen langs kwamen.
Zaterdag 15: Richting vasteland naar Parga, lekker gezeild. Parga is heel leuk, maar erg toeristisch, het heeft een paar mooie stranden en een groot fort op een heuvel met een mooi uitzicht naar alle kanten. We hebben daar heel goed gegeten bij restaurant Castello en later op de avond nog even een stuk volksdansen mogen meemaken. Daarna met de watertaxi weer terug naar het haventje een eindje buiten het dorp. Je parkeert daar door het strand op te varen (na eerst het achteranker te hebben laten zakken) en dan het hoofdanker een eindje het strand op te slepen. Vrij druk met flottielje-boten.
Zondag 16 juli: Het gebied waar we nu varen is erg druk (hoogseizoen), maar vandaag liggen we helemaal alleen in een hoekje van een ruime goed beschutte baai Ormos Ay Ioannou, een eindje ten oosten van Parga. Er is hier geen mooi strand in de buurt en in de heuvels rondom zijn geen huizen te zien. Fantastisch!
|
)
Maandag 17: Préveza, een stad aan de ingang van een binnenzee (Baai van Amvrakia). Leuk gegeten in een smal straatje dichtbij de kade, maar 's nachts een kakofonie van harde disco en andere muziek uit de diverse cafés langs de kade, waar we lagen afgemeerd. Niet geslapen tot na vier uur de muziek ophield.
Dinsdag 18: De binnenzee op, een stukje begeleid door dolfijnen, altijd weer fantastisch, en geankerd bij een groepje eilanden (Vouvalos) in het midden van niets. Een mooie plek maar onrustiger dan de vaargids aangaf.
Woensdag 19 juli: Vroeg op pad en langs Préveza weer de Ionische Zee op. De zee was nogal onrustig en we besloten niet om Lefkas heen te varen zoals aanvankelijk het plan was, maar door het kanaal te gaan dat Lefkas scheidt van het vaste land. Ongeveer 3000 jaar geleden was hier ook al een kanaal gegraven door de oude Grieken en dit maakt van Lefkas een (kunstmatig) eiland. Over het kanaal is een brug die alleen op het hele uur draait, we hebben tijdens het wachten lekker ontbeten.
Verder langs Nidri aan het begin van een grote beschutte baai met erg veel bootjes. Langs Skorpios, het eiland van Onassis (Jackie's strandhuisje). Uiteindelijk aangelegd in de baai van Vathi op het eiland Meganisi bij een taveerne.
's Nachts hoorden we de ratten op het dek springen. We hadden al gehoord dat hier ratten zaten en de lijnen met plastic flessen beveiligd, maar ze springen gewoon van boot naar boot. Gelukkig was alles goed afgesloten en konden ze niet naar binnen.
|
Donderdag 20: Nadat we vertrokken waren en andere baaitjes wilden verkennen kwamen we gelijk om de hoek in zo'n mooi baaitje (Ormos Kapali) dat we daar maar zijn blijven plakken. Hier lagen ook Fred en Astrid met hun enthousiaste hondje Bonnie weer. De rest van de dag heerlijk geluierd en gezwommen. Voor het eerst een lange lijn naar de kant gebracht en aan een boom gebonden.
Vrijdag 21: Vandaag weer een stukje terug door het kanaal naar het noorden, naar Lefkas Marina, waar vandaan Auke Jan en Diny morgen naar huis zullen vertrekken. Het vliegveld ligt hier niet zo ver vandaan (zuid van Préveza). Zaterdag 22: Auke Jan en Diny zijn al om 7 uur vertrokken naar het vliegveld om naar huis te gaan. Het wordt een werkdag met zaken zoals de was doen, stofzuigen, ruim boodschapen halen, water innemen etc. |
)
's Avonds nog even de stad (Lefkada) in. Je kon over de hoofden lopen, alle terrassen zaten zo'n beetje vol en ook in de smalle winkelstraat was het tot laat in de avond nog heel erg druk.
We liggen gunstig met de achterkant van de boot naar het noorden zodat 's middags de wind er weer lekker doorheen kan blazen.
De laatste weken is het weer steeds min of meer hetzelfde: vrij warm (ongeveer 30 graden of meer), 's morgens is de wind meestal veranderlijk, in de loop van de dag wordt het een vrij krachtige wind uit noordelijke richtingen die tegen de avond en beetje ruimt en 's avonds weer afneemt.
Zondag 23: Na een lui begin zijn we in de loop van de middag vertrokken. Op ons gemakje zijn we het kanaal uitgevaren en hebben aan de oostkant (vastelandzijde) alle baaitjes verkend. Uiteindelijk geankerd in de baai van Varko (Ormos Varko), een ruime baai met weinig bootjes en open naar het zuiden. We kunnen hier heerlijk in ons blootje zwemmen en hebben een prachtig uitzicht op hoge bergen en de zee.
Dinsdag 25: Langs de kust van het vasteland naar het zuiden, langs het leuke stadje Mitika naar Kalamos op het gelijknamige eiland.
Een leuk klein haventje waar je eerst het anker laat zakken en dan achteruit aan de kade vastmaakt naast een stuk of 10 andere bootjes. Vervolgens een kleine lunch op een romantisch terras aan het water.
Toen we terugkwamen was de keine haven aardig vol geraakt met flottielje-boten en toen de wind opstak drukten die gezamenlijk tegen ons aan waardoor ons anker begon te krabben. We zijn toen maar de haven uitgevlucht. Intussen was de wind aardig toegenomen en van alle kanten kwamen bootjes op de overvolle haven af, blij dat we daar weg waren!
Uiteindelijk zijn we voor anker gegaan west van Mitika, een baai die niet als ankerplaats in de vaargids staat, maar heerlijk rustig bleek.
Woensdag 26: Vandaag willen we naar Ithaca. Halverwege kwamen we langs Nisis Atoko (Nisis betekent eiland) met volgens de vaargids de mooie ankerbaai "One House Bay". We waren niet de enigen die hier op af kwamen, in een klein schattig baaitje waar je met 2 bootjes prachtig zou kunnen liggen, lagen 25 boten opeengepakt, gauw wegwezen dus...
Ithaca was het koninkrijk van Odysseus. Vandaar trok hij ten strijde naar Troje en kwam toen de oorlog voorbij was (na zijn list met het paard) na 10 jaar en vele avonturen weer terug bij zijn Penelope.
Het eerste baaitje Ay Nicolaos in het noordoosten leek ons wel wat. Volgens de vaargids is er goede beschutting bij de gangbare winden, dit klopt ook wel, maar later bleek dat grote langskomende veerboten af en toe flink wat deining veroorzaakten. De meeste schepen die er 's middags voor anker lagen vertrokken in de loop van de middag en uiteindelijk lagen we 's nachts nog maar met 3 boten.
Donderdag 27: Langs de noordkant van Ithaca naar Fiskardho op het grootste Ionische eiland Kefallinia. Fiskardo is een leuke plaats wat vanwege zijn ligging op kleibodem gespaard is gebleven bij een grote aardbeving in 1953. Vandaar dat hier nog veel Venetiaanse gebouwen staan die in andere plaatsen grotendeels verwoest zijn.
Het was in het haventje erg heet en bomvol zodat we maar verder langs de kust afgezakt zijn tot aan Ay Agriossiki, een piepklein baaitje net ten oosten van Eufimia. Toen we daar aankwamen lagen er nog 2 boten, deze lieten weten dat ze er niet zouden overnachten, we zijn er toen maar brutaal tussen gaan liggen.
's Nachts waren we de enige boot en ook waren er nog mensen op het kleine strandje aan het kamperen. In de loop van de nacht lagen we wel te rollen vanwege de vissers die al heel vroeg op pad gingen.
Vrijdag 28: Het kleine lieve baaitje waar de geitjes langs de rotsen klauterden en om hun moeder riepen bleek ook een verzamelplaats van wespen! Na een snelle frisse duik zijn we gelijk vertrokken. Onderweg naar het eiland Zakinthos ontbeten.
Toen 's middags de wind doorkwam en we het zeil ontrolden, bleken er vleermuizen in te zitten. Ze fladderden nog een tijdje met de boot mee en verdwenen toen, we waren op dat moment ver van land en we hopen dat ze het overleefd hebben.
Onze zoon Jeroen komt aanstaande zondag een week met ons meevaren. Zakinthos (ook wel Zante genoemd) is erg toeristisch, heel veel Engelsen ook, zodat hij makkelijk een chartervlucht kon boeken vanuit Manchester (Jeroen woont in Engeland, hij is loods op de Humber).
Aan het eind van de middag romantisch aan het water gelunched bij restaurant Komis tot 's avonds de zon onder was. We vonden het wel komisch dat de eigenaar vol trots een portret van zijn grootvader liet zien, doorzeefd met kogelgaten.
Zaterdag 29: De enige ligplaats, die nog restte, was gistermiddag aan de drukke kade in het centrum van de stad. Vanmorgen vroeg zijn we verkast naar een plekje langs de pier iets verderop. We hadden 's nachts bijna geen oog dicht gedaan vanwege de herrie van het verkeer dat de hele nacht doorging met o.a. erg lawaaiige motoren.
Maandag 31 juli: Gisteren is Jeroen keurig op tijd gearriveerd. Natuurlijk gelijk even het water in aan de zeekant van de pier waar we aan liggen.
Vandaag naar het zuiden van Zakinthos langs Lagana Beach waar je niet met de boot mag komen omdat beschermde zeeschilpadden (Caretta caretta) hier op het strand hun eieren leggen. Aan de westkant hiervan, voorbij een eilandje is de baai van Keri. We hebben hier prima geankerd in het meest westelijke hoekje en lagen daar helemaal privé.
Heerlijk gezwommen en genoten van een mooie avond. Dinsdag 1 augustus: Al vroeg op pad richting vasteland, we willen kijken hoever we kunnen komen in de Golf van Korinthe, zeg maar richting Athene, noord van de Peloponnesos.
Onze eerste haven wordt Missalonghi, aan de noordkant van de Golf van Patras. Om hier te komen moeten we door een kanaal en komen dan in een grote kom waar we goed kunnen ankeren buiten de haven. Het water is er niet bijzonder helder omdat even verderop een grote rivier in zee uitkomt, maar het was er evengoed heerlijk zwemmen en tegen de avond zagen we rond de boot steeds 2 zeeschildpadden opduiken.
|
)
Intussen was de wind lekker aan het aanwakkeren zodat we heerlijk konden zeilen.
Toen we bij de haven kwamen van Trizonia vonden we de buitenhaven niet zo fris om te zwemmen (Jeroen noemde het de haven van Pissiekakkos) en zijn we nog maar een stukje doorgevaren naar de baai van Kallithea. We lagen daar in de noordwesthoek goed beschut, ondanks de harde windvlagen.
Donderdag 3: Marijkes verjaardag hebben we gevierd met een uitgebreid ontbijt. In de middag naar de baai van Anemokambi, waar we uitgebreid een paar keer hebben gezwommen en daarna naar het plezierige stadje Galaxidi. Hiervandaan zou je ook naar Delphi kunnen, helaas hadden we daar geen tijd meer voor.
Vrijdag 4 en zaterdag 5: Bij aankomst in Galaxidi wilden we naast een Italiaanse boot aanleggen, waarvan de eigenaar een beetje begon te sputteren dat we op zijn anker lagen (wat niet waar was) en dat hij de volgende morgen om 5 uur weg zou gaan. Hij had kennelijk geen zin in buren. Toen we hier om 05:30 uur vertrokken was er nog niemand aan dek te zien...
We waren in de loop van de week toch aardig wat in oostelijke richting afgedwaald, vandaar dat we zo vroeg vertrokken. We moesten nog weer even langs Kallithea omdat ik daar mijn bril vergeten was in een taveerne. De wind trok weer aardig aan in de loop van de dag en was recht op de neus, zodat we besloten om daar te blijven en dan maar 's nachts door te varen, de wind is dan een stuk minder of zelfs helemaal weg.
Om 21:00 uur ankerop en gelijk in één stuk doorgevaren naar de baai van Keri aan de zuidkust van Zakinthos waar we zaterdagmorgen om half elf aankwamen.
Omdat we nu met z'n drieën waren konden we wachten lopen van maar twee uur en vervolgens 4 uur af, erg comfortabel. Het was een prachtige nacht met veel sterren en heel in de verte wat weerlichten van onweer.
Zondag 6: Jeroen vertrekt vandaag weer naar Engeland zodat we om acht uur ankerop zijn gegaan om terug te varen naar Port Zante. Onderweg nog een hele grote schildpad gezien niet zo ver van de haven.
Gelukkig was er deze keer gelijk plaats aan de pier, er ging net iemand weg. We konden nog uitgebreid koffie drinken op een terras en Jeroen was ruim op tijd op het vliegveld...
Dinsdag 8: Gisteren was een rustdag vanwege de harde wind uit het noorden, de richting die wij opmoeten, lekker geluierd dus...
Vandaag vroeg op pad, het was nog donker toen we de haven van Zakinthos uitvoeren, maar even later konden we genieten van een prachtige zonsopkomst.
De zee was nogal woelig en we kregen veel water over het voordek, in de kuip zitten we dan gelukkig nog wèl droog. Na 3 uur varen kwamen we in de luwte van het grote eiland Kefallinia. Verder via de oostkant van Ithaca naar het noorden, we hebben het anker uitgegooid tussen een klein eilandje (Pera Pigadhi) en Ithaca en hebben daar heerlijk ontbeten en gezwommen. Na twaalven werd het er opeens erg druk en zijn we maar gevlucht.
Uiteindelijk zijn we weer in de baai van Ay Nicolaos beland waar we al eerder gelegen hadden.
Woensdag 9: Vroeg vertrokken naar Lefkas Marina, de volle maan ging links van ons onder en rechts kwam de zon op. Het was een schitterend tochtje tussen de bergachtige eilanden door, o.a. de straat tussen Lefkas en Meganisi, volgens de pilot (vaargids) één van de mooiste uitzichten vanaf het dek van een schip in de Ionische Zee...
Donderdag 10 augustus: We waren blij dat we in de jachthaven van Lefkas lagen, het is vandaag heel slecht weer geweest met heel veel regen, onweer en zware windstoten. De laatste keer dat we regen van betekenis hadden was in Corfu op 3 juli.
Het plan is om de komende dagen, als het weer het toelaat, over te steken naar Italië. Begin september komen Monique, Ringo en June in het zuiden van Sardinië bij ons vakantie houden. Vóór die tijd willen we nog langs de zuidkant van Sicilië.
Zaterdag 12 - maandag 14: Om 09:00 uur door de brug bij Levkas voor de oversteek naar Siracusa (Syracuse), een afstand van 280 zeemijlen (ongeveer 520 km), onze langste tocht op zee tot nu toe.
In het begin was er weinig wind, in de middag werd het ongeveer windkracht 4 á 5 uit het zuiden en konden we zeilen, in de loop van de zondag draaide de wind naar het noord - noordoosten en bleef daar verder. Dit had te maken met een storing die noord van ons langs van Italië naar de Balkan trok.
De zee, die altijd al een onregelmatig golfpatroon heeft, werd behoorlijk chaotisch met deining van verschillende kanten en golven daar bovenop. 2 Keer hebben we een klots in de kuip gekregen, maar in het algemeen konden we daar prima zitten en kwam er alleen buiswater over het voordek. We hadden gelukkig reistabletten geslikt en hadden daarom geen last van zeeziekte.
3 Uur op, 3 uur af beviel weer prima, slapen was niet makkelijk door de bewegingen van de boot, maar lukte af en toe wel, vooral tijdens mijn wacht (wel met een kookwekkertje dat om de 10 minuten af liep!).
De AIS en 's nachts de radar waren een uitkomst, we konden al van ruime afstand andere schepen aan zien komen.
Erg leuk was een ontmoeting met een zeeschildpad, hij zwaaide ons vriendelijk goede reis toe. In de bijboot vonden we aan het eind van de reis een inktvisje, helaas overleden.
Aankomst 's morgens in Siracusa was indrukwekkend, met de oude stad en een groot fort van zandsteen in het ochtendlicht.
Na aankomst gelijk de boot weer met zoet water gespoeld en na een lekker ontbijt met gerookte zalm en een glaasje rosé heerlijk geslapen...
|
Dinsdag 15 - woensdag 16: Siracusa vonden we wel een prettige stad. Een groot oud gedeelte met veel nauwe steegjes en mooie pleintjes, hier en daar nog omringd door de oude stadswallen en er is een grote, goed beschutte, baai. De eerste nacht hebben we in de marina gelegen: comfortabel, maar lawaaiig en ook onrustig door de vele langsvarende bootjes (in Italië vaart iedereen altijd zo snel mogelijk met de daarbij behorende golven). De volgende twee nachten zijn we voor anker gegaan achterin de baai, we moeten dan met het bijbootje naar de wal.
Maria Hemelvaart werd dinsdagavond gevierd door een grote processie van vissersboten door de baai en 's avonds een schitterend vuurwerk. Woensdag hebben we de kathedraal bekeken, een vrij modern en markant hoog gebouw, helemaal van beton. Deze kerk is gewijd aan de Madonna de Lacrime, een Mariabeeldje dat in 1953 heuse tranen huilde. Sindsdien zijn hier echte wonderen geschied, het museum in de kerk ligt dan ook vol met niet meer nodig zijnde kunstledematen, korsetten en krukken. |
)
Ook zijn er her en der nog veel overblijfselen uit de oudheid. De stad was in de Griekse tijd bijna net zo belangrijk als Athene.
Verder leefde Archimedes hier, voordat hij werd gedood door een Romeinse soldaat.
Donderdag 17 augustus: Ankerop en naar Porto Palo op het zuidoostelijke puntje van Sicilië.
Onderweg een dansende zwaardvis gezien, niet ver van de boot kwam hij steeds rechtop tot aan zijn staart uit het water, dit ging een tiental keren zo door tot we helemaal voorbij waren.
Porto Palo is een baaitje met heel veel vissersboten aan meerboeien, niet zo erg spannend verder.
Vrijdag 18: Naar Licata, waar we geankerd hebben in de buitenhaven. Omdat er wat deining naar binnen kwam hebben we ook het achteranker uitgebracht, wel wat extra werk maar daardoor lagen we niet zo te rollen.
Het was hier lekker rustig, we konden er heerlijk in ons blootje zwemmen. Marijke had voor het eten overheerlijke kippenpootjes klaargemaakt.
Zaterdag 19: Verder langs de zuidkust van van Sicilië naar het westen, naar Sciacca.
Het is al dagen erg warm overdag, op het water met de bimini op goed uit te houden, maar in de haventjes is het toch wel een beetje heet. Ondanks dat toch maar de ongezellige en vieze havenkant ontvlucht en naar het dorp geklommen dat iets hoger ligt, we werden beloond met een mooi uitzicht.
Zondag 20: Vandaag zijn we aangekomen in Marsala, de meest westelijke stad op Sicilië. Hier zijn we in de jachthaven gaan liggen.
's Avonds werden we getrakteerd op een leuke show van boten die een zooitje maakten van het aanleggen, het was ook niet erg gemakkelijk met een aantrekkende wind... De chaos die we zagen was erg amusant met natuurlijk veel geschreeuw en gedoe, grote motorboten zaten in elkaars lijnen en iedereen bemoeide zich ermee. Gelukkig lagen we zelf buiten schot tussen 2 zeilboten.
Maandag 21 augustus: Vanwege aanhoudende harde noordenwind zijn we vandaag niet uitgevaren, maar hebben we een autootje gehuurd en zijn we naar Selinunte geweest. Vroeger, in de Griekse oudheid, was dit een grote en welvarende stad. In 409 vóór Christus is de stad door Hannibal verwoest en nooit meer opgebouwd.
Later zijn we op een mooie autoweg dwars door het binnenland, met hier en daar grote bosbranden, naar Trapani gereden, een stad iets ten noorden van Marsala.
Woensdag 23: Net ten westen van Sicilië liggen de Egadi eilanden. Wij zijn naar Isola Favignana gevaren en aan de zuidkant van het eiland voor anker gegaan in een leuke baai. Helaas stikte het er van de kwalletjes en na een snelle korte zwempartij hielden we het water verder voor gezien.
Donderdag 24: Afgelopen nacht hebben we ondanks een lang rif aan de zeekant van de baai nogal liggen rollen en toen het overdag ook nog eens druk werd met veel motorbootjes zijn we maar ankerop gegaan en langs Isola Lavanzo en de 2 kleine Formica eilandjes naar Trapani gezeild. In de haven konden we één van de meerboeien oppikken, die er nog lagen van de America's Cup, zo werd ons verteld. We lagen hier voor niets, volgens een Amerikaanse boot aan een andere meerboei was de prijs allright...
Tegen de avond met de dinghy naar de wal en met 2 bussen naar de telecabine die langs de berg San Giuliano naar het middeleeuwse stadje Erice gaat. Een leuk tochtje met een prachtig uitzicht vanuit de lift en uit de toren in het stadje. We zijn hier blijven eten (erg lekker in restaurant 'San Giuliano'). Toen we rond tien uur met de berglift naar beneden gingen reden de bussen helaas niet meer, ook konden we niet zo gauw een taxi vinden... Na een flinke wandeling waren we even na middernacht weer op de boot.
Vanuit Trapani willen we oversteken naar Sardinië, het weer ziet er voorlopig nog niet zo gunstig uit vanwege de passage van een koufront met kans op donderbuien en daarachter harde noordwestenwind. We blijven hier dus nog maar even...
Donderdag 31 augustus: We hebben een gezellige tijd in Trapani, er zijn nog 2 andere Nederlandse boten (de Gypsielady met Edward en Ina en de Melody met Wim en Gerrie) waarmee we regelmatig contacht hebben evenals met de Amerikaanse boot (Lady B met Helmut en Mary). Met Wim en Gerrie zijn we maandagavond nog naar een vioolconcert (d'Amici) geweest in een oude kerk.
Gisteravond was er happy hour met live accordeon-muziek van Gerrie op de Melody, o.a. is Ketelbinkie nog eens herdacht.
Ondanks de af en toe vrij harde wind liggen we uitstekend aan onze meerboei. Regelmatig gaan we met de bijboot aan wal voor boodschappen en wandelingen door de oude stadsgedeelten.
De wind is vandaag minder geworden, er staat buiten nog wel een flinke deining van de afgelopen dagen. Morgen willen we vertrekken naar Sardinië. Vrijdag 1 - zaterdag 2 september: De overtocht is uitstekend verlopen, in het begin een nogal rommelige zee, maar daar kijken we niet meer van op. Marijke wist desondanks nog een heerlijke warme maaltijd te maken die we aan de tafel in de kuip hebben genuttigd.
Eén keer hebben we dolfijnen gezien (ze kwamen deze keer niet spelen) en 2 keer een zeeschildpad. 's Nachts een prachtige sterrenhemel.
Na aankomst in Villasimius bij Cabo Carbonara op de Zuidoostpunt van Sardinië hebben we het glas geheven op de voorspoedige reis (ongeveer 150 Nm in 27 uur) en even geslapen.
's Middags naar onze kinderen (Monique, Ringo en June), ze waren vanuit Keulen naar Cagliari gevlogen en slapen eerst nog 2 nachten in een hotel voordat ze met ons mee gaan varen.
|
)
Dinsdag 5: Gisteren zijn we verkast naar de baai buiten de jachthaven, bij een lang strand zijn we voor anker gegaan. Met het bijbootje kunnen we nu makkelijk naar het strand, waar June zich uitstekend kan vermaken.
Woensdag 6: 's Nachts lagen we toch nog een beetje te rollen en vandaag met wind van zee zijn we weer verder naar het westen gevaren naar Marina di Capitana (Porto Armando), halverwege Cagliari. We konden heerlijk zeilen, lekker rustig alleen op het fokje, langs de mooie kust.
Donderdag 7 - vrijdag 8: Wederom heerlijk gezeild naar Cagliari. We liggen hier in de jachthaven "Marina del Sole", wel een eindje lopen naar de stad, maar verder lekker rustig.
Cagliari heeft een mooi oud gedeelte (veel Spaanse invloed) en uitstekende supermarkten, waar we de voorraden kunnen aanvullen. Op de haven konden we voor weinig geld een oud Fiatje huren om boodschappen mee te doen.
Monique en Ringo zijn hier met zijn tweetjes lekker uitgegaan, waarbij oma en opa op June mochten passen.
Zaterdag 9: Volgens de pilot is Perd'e'Sali een leuke rustige jachthaven op een paar uur varen van Cagliari. Echter toen we achteloos de haven wilden binnenvaren, liepen we ineens vast. De haven bleek het laatste jaar te zijn verzand. We gingen gelukkig niet hard zodat we snel weer los waren.
We moesten nu nog een andere haven zoeken en zijn uiteindelijk net voor donker terecht gekomen achter Capo di Pula, waar we prima konden ankeren.
Hier vlakbij zijn de ruines van Nora, een Phoenicisch-Romeinse stad, waarvan ook een gedeelte goed bewaard is gebleven onder water.
|
Zondag 10 - maandag 11: Langs de kust op zowat het meest zuidelijke puntje van Sardinië is een mooie ruime baai (Malfatano) met diverse ankermogelijkheden. We zijn in het meest oostelijke gedeelte (East Cove) voor anker gegaan, vlakbij een paar leuke kleine strandjes, waar we weer heerlijk konden zwemmen en spelen.
Dinsdag 12 september: De wind, die steeds in de oosthoek heeft gezeten, gaat wat toenemen en komt nu ook meer uit zuidelijke richtingen zodat er meer deining in de baai komt, we varen verder naar Porto Teulada, een prima jachthaven met goede voorzieningen voor niet al te veel geld. De omgeving is hier prachtig, echter het dorp Teulada is 8 km verder het binnenland in. We besluiten voorlopig hier te blijven en huren een autootje om mobiel te zijn. 's Avonds zijn we in een leuk visrestaurantje (Da Gianni) uit eten geweest om mijn verjaardag te vieren. |
)
|
)
Woensdag 13 - dinsdag 19: Vanuit Teulada hebben we nog een dagje rondgetoerd en o.a. mooie grotten bezocht.
Donderdag zijn we met zijn allen naar Cagliari gereden en zijn de kinderen weer op het vliegtuig naar huis gestapt.
Het weer is intussen een stuk minder geworden: harde wind en regen. Marijke en ik blijven overnachten in Cagliari, voor het eerst sinds lange tijd een nacht niet op de boot geslapen. Ik had mij erg verheugd op een heet bad, in het hotel waar we sliepen was het water echter niet echt warm, dus dat viel een beetje tegen. Wel heerlijk gegeten bij een soort tappa's-restaurant: de 4 Mori's.
Het was erg gezellig met de kinderen en de tijd is voorbij gevlogen. June was natuurlijk allerliefst, alhoewel ze een enkele keer ook wel even uit haar hum was...
Ons volgende doel is de oversteek naar de Balearen. Gezien het weer blijven we voorlopig in Teulada. Er is aan boord genoeg te doen, we hoeven ons dus niet te vervelen.
O.a. nemen we de watertank onder handen. De slangen van de waterleiding raken regelmatig verstopt, met veel moeite halen we een bak vol kalksteentjes uit de tank. Het filter van het watersysteem bevestigen we gelijk bij de tank, zodat we voortaan bij verstoppingen niet eerst de boot hoeven te verbouwen.
Woensdag 20: Het slechte weer van de afgelopen dagen is eindelijk voorbij, we besluiten om een klein stukje te gaan varen naar Carloforte op het eiland San Pietro. Er is nog wel deining van de wind van de afgelopen dagen, maar we komen in ieder geval weer een stukje verder naar het westen.
Vrijdag 22: We waren eerst van plan donderdagavond de oversteek naar Menorca te doen, op het internet zagen we echter een klein lagedrukgebiedje met een heel actief onweersfront richting Balearen gaan, zodat we dat nog maar even uitstellen.
Carloforte is een leuke plaats met een boulevard met prachtige hoge palmen, de haven is echter nogal duur en onrustig door de vele veerboten, zodat we vertrekken naar Portoscuso. Deze plaats ligt net ten noorden van een lelijke industriehaven (Porto Vesme), maar heeft een prima jachthaven voor minder dan de helft van de prijs van Carloforte en ook het dorp zelf is lekker relaxed.
Donderdag 28 - zaterdag 30 oktober: Het slechte weer is aardig actief geweest op de Balearen en is vervolgens ook bij ons langs gekomen met een tijdje zwaar onweer en veel regen. Achter dit lagedrukgebied is een krachtige Mistral ontstaan die ons nog een paar dagen aan de haven kluisterde.
Donderdagavond om 1800 uur zijn we dan eindelijk vertrokken voor de oversteek naar Menorca. De wind was in het begin nog een paar uur tegen, maar draaide daarna naar het zuidwesten en de rest van de reis konden we fantastisch zeilen met gemiddeld windkracht 4, iets voorlijker dan dwars ... perfect.
De bedoeling was om zaterdag overdag aan te komen, we gingen echter veel sneller dan verwacht en ondanks dat we een uurtje hebben bijgelegen om te eten, kwamen we al om 4 uur 's morgens bij Mahon aan. Dit betekende in het donker tussen de geparkeerde boten rondscharrelen tot we een vrije mooring gevonden hadden. In het eerste ochtendlicht hebben we een glaasje gedronken op de goede reis met een prachtig uitzicht op de mooie stad. Zondag 1 oktober: We vonden Mahon een heel plezierige en mooie stad, het ligt aan een diepe inham (Cala) een eindje van zee met overal langs het water leuke huizen en oude forten. Het oude gedeelte van de stad ligt wat hoger, overal heb je een mooi uitzicht op de Cala en beneden langs het water een gezellige boulevard met veel restaurantjes.
De Engelsen hebben hier in de 18e eeuw een tijd gezeten en dat is goed te zien.
De tijd begint een beetje te dringen dus we gaan toch maar weer verder. Bij het verlaten van de haven gaan we door een klein kanaaltje achterlangs een eiland met allemaal verdedigingswerken en komen dan via een goede ankerplaats weer op zee.
Langs de mooie kust varen we in noordelijke richting naar Cala de Addaya. We slingeren hier langs diverse ondiepten en rotspartijen naar binnen en liggen dan prima beschut in de mooie natuur. We slapen in bij het lawaai van de krekels.
Maandag 2: We worden wakker met het getsjilp van de vogels en het geblaat van wat verdwaalde schaapjes.
Vandaag een relaxed tochtje naar Cala Fornells aan de noordkant van het eiland. We komen langs steile indrukwekkende rotskusten en varen dan door een nauwe ingang die uitkomt op een soort binnenmeer. Voor het dorp pikken we een meerboei op en duiken even het water in voor we aan land gaan.
Fornells is een lief vissersplaatje, waar je heerlijk kunt eten. We lunchen romantisch aan het water en genieten van een heerlijke kreeft, het dorp is hierom bekend in heel Spanje. Later hoorden we dat de koning hier af en toe komt eten.
Dinsdag 3 - Donderdag 5: Wederom zijn we door het weer gedwongen hier te blijven, eerst onweer en regen, later gevolgd door een harde noordenwind en een indrukwekkende zee buitengaats.
Vrijdag 6: Vroeg op en goed voorbereid de veilige inham uit, er stond nog best wel een behoorlijke deining van de Mistral van de afgelopen dagen, maar de wind was afgezwakt en gekrompen en er waren niet veel witte koppen meer op het water.
We gaan op weg naar Mallorca, van haven tot haven ongeveer 50 Nm. Onderweg zijn er ondanks goede weersvoorspellingen en een hoge barometer nog omvangrijke buien, de meesten gaan net noord van ons langs. We hadden de zeilpakken aan, dus wat regen was helemaal niet erg. Zelfs hadden we een tijdje een prachtige wind om te zeilen.
|
Ons plan was om naar de baai van Pollensa te gaan. Onderweg hadden we radiocontact met een oud-collega, ook aan het zwerven met de boot. We hadden een afspraak om elkaar ergens te treffen. Halverwege de koers dus een beetje naar het zuiden verlegd met als nieuwe bestemming Puerto de Cala Ratjada.
Het was erg leuk om elkaar na jaren tegen te komen onder andere omstandigheden. Jan en Joanneke ontvingen ons met open armen op de Witte Raaf, waarmee zij ook een wereldreis willen maken. Zondag 8 oktober: Na een dag rust in het leuke plaatsje Ratjada en bijpraten met onze buurtjes van de Witte Raaf gaan we wat verder langs de kust naar Porto Colom, een hele mooie natuurlijke haven, waar we prima kunnen ankeren. Het is hier heerlijk rustig, we hebben een WiFi internet verbinding, mooi weer en we kunnen hier ook heerlijk zwemmen, wat wil je nog meer?! |
)
We willen hier een dag extra blijven en dan naar Ibiza, waar onze zoon Jeroen a.s. zaterdag opstapt om een weekje mee te zeilen.
Dinsdag 10: Voor de 2e helft van de week ziet het weer er wat onbetrouwbaar uit, we steken dus nu maar vast over naar Ibiza. 's Nachts om 2 uur vertrokken en, na een dag moteren, 100 Nm (= zeemijl) verder afgemeerd in Ibiza stad.
De ankermogelijkheden vonden we hier niet denderend, we zijn dus de jachthaven ingegaan, ondanks het naseizoen wel erg prijzig. We hebben hier echter alles (ook WiFi internet) en er gaat een paar keer per uur een veerbootje naar het centrum aan de overkant van de baai.
Zondag 15 oktober: Gisteren is Jeroen aangekomen om een week vakantie bij ons te houden.
Vandaag eindelijk naar de mooie ankerplek Puerto del Espalmador bij Formentera. We waren dit vorige week al van plan, maar vanwege het weer zijn we in de haven van Ibiza gebleven.
Er is hier geen haven, zoals de naam doet vermoeden, maar een ruime beschutte baai met een heleboel meerboeien waar je gebruik van kan maken en er is een prachtig lang strand vlakbij.
Lekker gezwommen en genoten van Marijke's kookkunsten en een mooie avond.
Maandag 16: We hadden graag nog een paar dagen blijven liggen, echter een volgende depressie, met zuidwesten wind erachter, komt er alweer aan, zodat we vandaag maar richting vaste land van Spanje gaan, de wind is nu nog gunstig uit het oosten.
's Morgens om 6 uur schuifelen we in het donker voorzichtig de baai uit. Na een voorspoedige reis van 68 mijl komen we terecht in de haven van Calpe, onder een spectaculair in zee stekend rotsmassief: de Peñon de Ilfach. We liggen hier heerlijk rustig in een toeristisch plaatsje.
Dinsdag 17: De wind komt nog steeds uit het oosten, dus verder maar weer naar het zuidwesten. We gaan naar Alicante, weliswaar geen goedkope haven, maar wel heel goed beschut met ver in zee stekende pieren. Daarbij is er altijd genoeg te doen in een grote stad en is er nog het meest de Spaanse sfeer te proeven langs deze toeristische kusten. Marijke is blij dat ze haar Spaans weer kan ophalen.
De komende dagen zien er, wat weer betreft, niet gunstig uit, voorlopig blijven we hier in Alicante. Marijke en Jeroen willen hier in de buurt ook nog een keer samen golfen...
Zaterdag 21 oktober: Vanwege het weer zijn we vrij lang in Alicante gebleven, maar vandaag eindelijk weer eens de zee op richting Torrevieja. We ankeren net buiten de jachthaven, maar wel binnen de pieren, zodat we goed beschut liggen.
Dinsdag 24: Afgelopen zondag hebben we een autootje gehuurd en daarmee Jeroen naar het vliegveld van Alicante gebracht. Onze volgende gasten Albert en Doortje, die even later aankwamen, konden toen weer gelijk mee terug naar de boot.
Vandaag naar Cartagena, een mooie schone stad met een ruime goed beschutte haven. We liggen hier aan de boulevard, last van auto's hebben we hier niet want er is een brede promenade met terrasjes e.d. tussen de weg en de boot.
|
)
Woensdag 25: Langs de Costa Blanca naar het zuidwesten. De haven van Aguilas had geen plaats meer, zodat we door moesten varen naar Garrucha. Ook hier waren we niet echt welkom, maar na enig aandringen konden we nog vrij ongemakkelijk aan de brandstofsteiger terecht. De bemanning van een grote Duitse zeilboot, die kort voor ons aangekomen was, weigerde erg onbeleefd dat we langszij konden afmeren. Er was niet veel ruimte meer voor ons over aan de kant, zodat het moeilijk was om de lijnen goed vast te maken. Later in de avond kwam nog een Zwitserse catamaran aan. Ook zij werden door de Duitsers weggevloekt, zodat ze ten einde raad maar bij ons langszij kwamen. Ze waren zo dankbaar dat ze ons 2 flessen goede wijn gaven. Gelukkig was er niet veel wind 's nachts.
Donderdag 26: Na een fabelachtige zonsopkomst (zie foto) werden we om precies half negen door de havenmeester gesommeerd te vertrekken. De kust werd, naarmate we meer naar het zuiden kwamen, erg mooi en woest. Vlak voor Cabo de Gata (de grote kaap ten oosten van Almeria) zijn we het haventje van San José ingedoken, een kleine toeristische plaats midden in het natuurgebied rond deze kaap. Er is hier geen hoogbouw en het plaatsje doet heel vriendelijk aan.
|
We besluiten hier nog even te blijven. De wind neemt ook nog behoorlijk toe en is in de nacht van vrijdag op zaterdag stormachtig uit het oosten (de beruchte Levante). De gehele zaterdag blijft het flink doorwaaien.
We maken een mooie wandeling langs de kust en genieten van de mooie natuur hier. Zondag 29: De wind is vandaag aanzienlijk minder en we kunnen nog een prima stuk zeilen. Achter de kaap zwakt de wind echter af en moet de motor aan. Ons doel was de stad Almeria, waarvandaan Albert en Doortje naar huis zullen vliegen. De haven midden in de stad leek ons echter niet zo erg aantrekkelijk, vanaf het water gezien veel hoogbouw. We besluiten door te varen naar Puerto de Aguadulce. Achteraf bezien misschien toch een minder goede keus. We krijgen een ligplaats toegewezen dicht bij de ingang. Het is een druk stukje van de haven met veel lawaaiige restaurantjes. 's Avonds blijken we tegenover een disco te liggen die, ook op zondag, tot in de ochtend luidruchtig blijft. Maandag 30 oktober: Vanmorgen zijn onze vrienden vertrokken. Wij gaan naar Almerimar, een grote plezierige jachthaven met alle voorzieningen en niet al te duur. Veel mensen blijven hier op hun boot overwinteren. |
)
Intussen kan ik mooi wat klussen en de binnen- en buitenboordmotor een beurt laten geven.
Aan beide zijden van de haven zijn lange stranden waar je lekker kunt wandelen, aan de oostkant is naast het strand een mooi natuurgebied met o.a. flamingo's.
Zaterdag 11 november: Afgelopen donderdag is Marijke weer geland op Malaga en met de bus naar Almerimar gekomen. Het was de bedoeling dat ik alvast een eindje richting Malaga zou gaan met de boot, maar het bleef nogal hard waaien en ik had er niet zo veel zin in om dan in mijn eentje op pad te gaan.
We hebben fantastisch weer en genieten van een prachtige tocht langs de mooie Costa del Sol. Af en toe zien we boven de bergachtige kust zelfs de besneeuwde toppen van de Sierra Nevada uitsteken, schitterend!
We varen voorbij de haven van Motril en overnachten in Puerto de la Mona (Marina del Este), een mooi haventje niet ver van de plaats La Herradura.
Zondag 12: Net zoals gisteren gaan we vroeg op pad, we eten eerst wat fruit en ontbijten dan onderweg. Er zijn niet veel beschutte ankerplaatsen langs deze kust en op deze manier schieten we ook lekker op.
We komen terecht in de grote jachthaven van Benalmádena ten westen van Malaga. Hier is de drukke toeristische kust die van Malaga naar het westen gaat met o.a. Torremolinos, Fuengirola en Marbella.
|
)
Een eindje voor de rots zien we ineens dolfijnen, het zijn er heel veel en een groepje komt naar de boot en blijft een tijdje in de boeggolf spelen. We zien er ook veel springen, geweldig!
Om een uur of vier ronden we de rots (waar de wind even flink toeneemt) en varen we de baai in. We meren af in Queensway Quay marina, vlak bij het centrum van de stad, een prettige jachthaven en we liggen hier goed beschut. Ook vandaag hebben we weer een heerlijke tocht gehad met mooi weer.
We bereiken nu een mijlpaal aan het eind van de Middellandse Zee...
Gibraltar valt een klein beetje tegen, boven op de rots is het met de apen en het prachtige uitzicht, heel leuk, maar de stad is niet erg schoon en in de drukke nauwe straten is veel lawaaiig verkeer. Alleen Mainstreet, een drukke winkelstraat in het centrum, is vrij van verkeer.
Ondanks dat hier alles zogenaamd taxfree is, hebben we de indruk dat de prijzen veel hoger zijn dan in Spanje.
De Straat doorvaren is een avontuur op zich en voorlopig blijven we hier even aapjes kijken en goed weer afwachten.
NB Na een nacht met harde wind heeft één van onze landvasten (touw waarmee de boot vast aan land ligt) af en toe het water geraakt, er was ook een vieze bruinachtige drab (zware stookolie?) de haven binnen gekomen... We hebben nog geprobeerd de lijn schoon te weken maar dat is niet gelukt, we konden hem weggooien.
Zondag 19 november: Na bijna een week houden we Gibraltar voor gezien. Het weer blijft zo te zien voorlopig onstabiel, de 2e helft van de week wordt er erg slecht weer verwacht en we gaan langs de Spaanse kust omhoog richting Portugal. We maken gebruik van een dagje oosten wind om door de beruchte straat te glippen.
Bij Tarifa, het meest zuidelijke puntje van Spanje waar de straat het smalst is, staat er korte tijd veel wind, we zagen het aankomen en na een uurtje was het voorbij zonder een spatje water in de kuip. Al bij al hebben we een prima tocht gehad naar Barbate langs een mooie kust.
Maandag 20: We houden het tempo erin en staan vroeg op om na een bakje fruit te vertrekken bij het eerste zonlicht.
Eerst moeten we rond Kaap Trafalgar, bekend van de slag...
|
De wind is weer eens op de neus en het wordt motoren naar Rota, aan de noordkant van de baai van Cadiz, waar we tegen tweeën aankomen. We zijn dicht langs de kust gebleven en hadden zo wat beschutting achter de banken verder in zee.
Het voordeel van dit leuke plaatsje is dat er een veerpont naar Cadiz gaat vanuit de jachthaven, je komt daar dan gelijk in het centrum terecht. Bij Cadiz is weliswaar ook een jachthaven, maar daarvandaan is het nog een heel eind lopen naar de stad. Na het afhandelen van de formaliteiten, die in deze haven weer erg lang duren, kunnen we nog net de boot in een box parkeren en rennend de veerboot halen (op blote voeten met sokken en schoenen in de hand). Cadiz is een mooie stad. We hebben niet al te veel tijd omdat de laatste pont om 19:00 uur teruggaat, maar we kunnen wel een terrasje pikken, de toren van de kathedraal beklimmen met een schtitterend uitzicht op de stad en wat door de straten en steegjes dwalen, zodat we in ieder geval een aardige indruk gekregen hebben. |
)
's Avonds hebben we ook nog tijd om Rota te bekijken.
Dinsdag 21: Ook vandaag hetzelfde ritueel van bijtijds vertrekken. Wij hoorden dat het slecht gaat met de vader van Ringo, we willen nu zo snel mogelijk in de buurt van Faro komen, waarvandaan een goede vliegverbinding is met Rotterdam. De wind is tegen en er zijn hier geen banken meer langs de kust, de zee is onrustig en met de motor varen geeft veel buiswater op het dek, gelukkig blijft de kuip weer droog.
Er zijn erg veel vissersboten in de buurt, waarvoor we vaak moeten uitwijken. We zijn blij als we goed beschut in de haven van Mazagon liggen.
Woensdag 22: De wind blijft uit het westen waaien, de kust buigt bij de monding van de Guadiana echter wat naar het zuiden zodat we wat meer in de beschutting komen. Het doel vandaag is Ayamonte aan de oostoever (Spaanse kant) van deze grensrivier.
Het blijkt een leuke levendige plaats met goede verbindingen, o.a. is er een veerpont naar Vila Real de Santo Antonio aan de Portugese kant van de rivier (er is ook een gote verkeersbrug wat verder landinwaarts).
Na aankomst treffen we net nog even Liesbeth en Michael van de Alegria. Zij hebben ook een Island Packet gekocht rond dezelfde tijd en daardoor hebben we elkaar in Lelystad leren kennen.
Voor aanstaande vrijdag worden erg harde wind en hoge golven verwacht. We denken hier goed beschut te liggen.
Donderdag 23: 's Morgens vroeg krijgen we bericht dat Ringo's vader is overleden. Wij mochten Gerard heel graag en zijn bedroefd. Marijke kan vandaag nog het vliegtuig nemen van Faro naar Rotterdam, gezien het slechte weer dat in aantocht is en onzekerheid omtrent de huidige ligpaats van de boot, blijf ik (Rudi) in Ayamonte.
Vrijdag 24 - Zondag 26: De storm (er was windkracht 10 voorspeld) blijkt hier gelukkig mee te vallen, niet meer dan 7 á 8 denk ik en van de hoge golven is hier weinig te merken. Het heeft wel veel geregend. Een Canadese zeilboot vaart zaterdagmorgen uit, een tijdje later zie ik haar weer terug komen. De schipper, die ik later toevallig tegen kom, durfde niet de zee op vanwege de hoge golven bij de monding van de rivier.
Omdat er een schip op mijn plaats zou komen moet ik van een strenge dame bij de receptie van ligplaats veranderen. Ondanks dat er genoeg plaats is in de haven, o.a. op de kop van een ruime steiger, moet ik naar een grotere (en duurdere) box verkassen bij de ingang van de haven waar veel minder beschutting is. Mijn oude ligplaats is nog steeds leeg...
|
)
Dinsdag 28 november: De rivier trekt.
Marijke blijft nog even in Nederland in verband met een probleem met haar bovenkaak, waar een ontsteking is geconstateerd, die zo snel mogelijk verholpen moet worden.
In december 2002 waren we al eens bij de Guadiana wezen kijken tijdens een korte vakantie in de Algarve. Wij vonden het prachtig zoals er zeilbootjes voor anker lagen tussen de heuvels. Zodra het droog begint te worden na een regenfront, vaar ik 's middags de rivier op. De brug is bij laag water geen probleem en met de vloed mee gaat het lekker snel.
Het is een schitterend tochtje. Af en toe bij een paar huizen langs de rivier ligt er een boot voor anker, verder kom ik niemand tegen.
Ik anker net ten noorden van het dorpje Armoreira, helemaal alleen in de natuur en geniet 's avonds van de vogels.
Woensdag 29: In de ochtend pak ik weer een stukje van de vloed mee om verder naar het noorden te komen. Als rond het middaguur het tij gaat keren, laat ik het anker vallen op een mooie plek tussen 2 bochten van de rivier.
Het is vandaag prachtig weer geworden, lekker een beetje lezen in het zonnetje. 's Avonds koelt het snel af, met een lange onderbroek en een donzen jack aan is het echter nog lang genieten van een hele mooie zonsondergang. Er zijn wel wat muggen, maar die houden niet van petroleum, daar heb ik met de stormlantaarn op een laag pitje dus geen last van.
Als de vogels uitgefloten zijn starten de krekels en is het zomaar pikkedonker... Vrijdag 1 december: Na gisteren een dagje geluierd en een beetje rondgeklooid te hebben ga ik vandaag weer anker op. Zaterdag a.s. wordt er een frontpassage met regen verwacht, eerst dus maar boodschappen doen in Alcoutim, waar ik aan een drijvende steiger kan afmeren. Het blijkt vandaag een feestdag in Portugal en de winkels zijn dicht wordt mij verteld, terug naar de boot en met de dinghy de rivier overgestoken naar Sanlucar aan de Spaanse kant.
Beide plaatsjes zijn erg leuk en hebben een oud kasteel. Er is in de loop der geschiedenis nogal eens gevochten hier...
Met het tij nog mee ga ik verder naar de plaats Pomarão, de laatste plaats die je nog per boot kan bereiken.
Aan de Spaanse kant verrijst een reusachtige stuwdam. Na even rondgekeken te hebben ga ik weer stroomafwaarts en een eindje zuid van Puerto de la Laja, waar vroeger een mijn was, ga ik weer ten anker. Aan de Portugese kant staan een paar huisjes en aan de Spaanse oever, waar ik lig, lopen veel schapen in de heuvels, er zijn zelfs heel wat lammetjes bij.
's Nachts is er weer geen lichtje te zien behalve mijn ankerlicht en buiten is het doodstil in het maanlicht.
Binnen in bed hoor ik af en toe wat drijfhout langs de boot klotsen, er drijft veel klein hout, bamboe en takken op de rivier, hele bomen ben ik nog niet tegen gekomen, wel krokodillen die doen alsof ze een kleine boom zijn.
|
Zaterdag 2: Zoals verwacht is het vanmorgen vroeg hard gaan regenen.
Rond een uur of tien kwam er een man door de regen in een klein bootje naar mij toe die vloeiend engels sprak (volgens mij een Engelsman), hij vertelde dat ik in de buurt lag van de plek waar hij een meerboei aan een zwaar gewicht had. Bij de overstroming van enkele weken geleden (...?) was er een schip met zijn boei vandoor gegaan, dus ik moest niet gek opkijken als ik problemen zou krijgen bij het anker op gaan. Even verderop lag een grote gele boei, met 1000 kg beton eraan, die ik van hem mocht gebruiken. Ik bedankte hem. Vanmiddag met hoog water begon het ook te waaien en besloot ik maar te verkassen, tijdens de kenteringen van het tij zou ik door de wind wel eens dicht naar de wal geblazen kunnen worden. Toen ik het anker op wilde halen, plopte er ineens een boei te voorschijn met de lijnen verwikkeld in een enorme takkenbos, ook mijn ankerketting was er helemaal aan alle kanten in gedraaid. Ik ben toen maar een tijdje aan het rooien gegaan (de grote zaag kwam goed van pas) en na een half uurtje was alles geklaard. |
)
Nu lig ik aan de gele boei, ietsje verder van mijn schaapjes af maar verder helemaal perfect voor de harde wind die verwacht wordt.
Zondag 3: De harde wind, die ik gisteren verwachtte, was er nauwelijks, de rivier geeft goede beschutting. De komende dagen komt er misschien wel wat regen. Vandaag weer naar Alcoutim verhuisd, hier kan ik even de benen strekken, boodschappen doen en er is hier ook gratis WiFi, weliswaar niet snel maar wel superhandig.
Maandag 4 - Donderdag 7: Na nog een dag in Alcoutim gebleven te zijn, ben ik weer in stapjes de rivier af gegaan naar Vila Real de Santo Antonio aan de Portugese kant van de monding.
Vrijdagavond komt Marijke weer terug uit Nederland.
|
)
Vrijdag 8 - vrijdag 15: Bij ene Luiz (tel. 281957327) kon ik in Vila Real een autootje huren voor een redelijke prijs, hiermee heb ik vrijdagavond Marijke opgehaald van het vliegveld bij Faro. Elke dag is er een niet al te dure verbinding van Rotterdam naar Faro, perfect voor ons dus.
Zondag met de auto naar Sevilla. Deze stad moet je natuurlijk gezien hebben, zeker nu we zo dicht in de buurt zijn.
We hebben 3 dagen van hot naar her gelopen in deze stad. Op maandag zijn de belangrijke toeristische bezienswaardigheden, zoals de Kathedraal met de Giralda toren en de Real Alcazar, gesloten voor publiek, zodat we deze nog op dinsdag 'gedaan' hebben.
Een must was natuurlijk ook een Flamenco voorstelling. We begrijpen nu waarom de prijzen zo hoog zijn: we zaten met nog 2 andere mensen in een zaal voor ongeveer 400 man (Palacio Andalusia). Het was wel een prachtige show.
We zijn ook nog even naar de jachthaven gelopen, de Club Nautico Sevilla. Op zich is dit een mooie haven, maar een flink eind lopen van het centrum en de onmiddellijke omgeving van de jachthaven zag er niet aantrekkelijk uit. Tevens zijn de liggelden best wel hoog vonden wij.
Sevilla heeft prachtige plekjes en gebouwen, er werd echter heel veel gebouwd, ook veel straten zijn niet toegankelijk, zodat het verkeer een chaos is. Na 3 dagen hadden we het wel gezien.
Nu we toch een auto hebben zijn we ook maar gelijk langs de kust van de Algarve gereden om wat havens verderop te bekijken. Lagos sprak ons wel aan, een stad met een oud centrum vlakbij de marina en ook niet ver van de prachtige kust.
Hier troffen we een oud collega van mij op de "Wending", een prachtige Koopmans.
|
Zaterdag 16 - dinsdag 19: Afgelopen vrijdag hebben we, na nog even uitgebreid te hebben ingeslagen, de auto weer ingeleverd en zaterdag zijn we weer de rivier opgevaren. Net voorbij de brug doken we dichte mist in en kwam de radar goed van pas. Af en toe scheen de zon tussen de mistflarden door, wat een heel mooi effect opleverde. Later op de dag werd het mooi weer en zijn we voor anker gegeaan op een mooi plekje vlak voor Alcoutim, waar ik al eerder gelegen had. Het tij is hier nog volop aanwezig en de rest van de dag lag de boot gelukkig gunstig met heerlijk het zonnetje in de kuip.
Zondag weer hetzelfde verhaal en verderop de rivier ditmaal aan een boei gelegen. Maandag zijn we aan land gegaan om een stukje te wandelen, eerst op een mooi weggetje de heuvels in, daarna rechtsaf via een karrespoor weer richting rivier waarbij we ongeveer 500 m. verderop weer bij de rivier uitkwamen. Geiten zijn niet zo hoog en kunnen heel goed langs een steile berghelling lopen, voor ons was het een hele klus om weer terug bij het uitgangspunt te komen... Vandaag, dinsdag, liggen we weer in Alcoutim, ik was daar op 3 december ook al geweest. |
)
Na rijp beraad zijn onze plannen weer eens veranderd. We hebben het gevoel na het rondje Med even tot rust te komen, we zijn al een beetje aan de late kant voor de Canaries en ook willen we nog een generator in laten bouwen, nu de dagen zo kort zijn blijkt dat de zonnepanelen niet genoeg stroom leveren om de accu's op pijl te houden met de ijskast, de verwarming en de verlichting aan. We hebben ook geen zin om de motor uren te laten draaien om stroom op te wekken, af en toe moeten we dus even naar de kant om de accu's weer helemaal op te laden.
We hebben nu ook ruim de tijd om hier nog wat rond te kijken en om op ons gemakje de Canarische eilanden te kunnen bekijken volgend jaar.
|
)
){kind=link}
We vieren kerst in de haven van Vila Real. Eigenlijk waren we van plan om hier ergens uit eten te gaan, echter alle restaurants zijn met kerstmis dicht, ook in Spanje aan de overkant van de rivier. Marijke maakt echter weer overheerlijk eten en met wat versiering en veel kaarsjes wordt het een knus kerstmaal.
Verderop aan de steiger ligt de "Aliebaba", een mooie ronde Nederlandse motorboot met aardige mensen (Alie en Jur) en vanmiddag zijn Marijke en Frank van de "Sepia" nog even langs geweest. Zij waren ook op de vertrekkersbijeenkomst in Enkhuizen in maart 2005. Intussen hebben zij al een rondje Atlantic achter de rug en zijn via Nederland alweer op weg naar een volgend avontuur. We hadden elkaar al in Alcoutim ontmoet en ze liggen nu in Ayamonte aan de overkant.
Aan het eind van de middag nog even door het stadje gelopen waar het verbazend druk was met flanerende mensen.
We vervelen ons dus niet en eigenlijk is het wel leuk om eens een totaal andere sfeer te proeven met de feestdagen.
Dinsdag 26 - zaterdag 30 december: Jur van de Aliebaba is 2e kerstdag geboren (officieel op 27 december) en met Marijke en Frank gaan we met wat geimproviseerde kadootjes op verrassingsbezoek.
We vinden ook een restaurantje dat open is en we eten daar "Cataplana", een soort soep van brood en schaaldieren, erg lekker!
Van donderdag tot zaterdag knijpen we er weer even tussenuit en ankeren een stukje de rivier op om te genieten van de rust en het mooie weer.
Zaterdag weer terug naar Vila Real, waar we de jaarwisseling zullen doorbrengen.
(Laatste update: 1 januari 2007)