Ruwweg zijn onze plannen: Eind april vertrekken indien het weer en de voorbereidingen dat toelaten en dan op ons gemakje in dagtochtjes richting kanaal-eilanden. Misschien vandaar oversteken naar Zuid-Engeland want we zijn in 2004 niet verder gekomen dan Poole en we willen ook het stukje tot aan de Scilly's nog proeven. (Zuid-Ierland?) Daarna verder langs de kusten van Frankrijke, Spanje (met name de Ria's van NW Spanje) en Portugal naar het zuiden. Overwinteren: bijvoorbeeld op de Guadiana, de grensrivier tussen Portugal en Spanje. (Terug naar eind 2004) Ondanks het weer - het vriest af en toe - wordt er deze maand weer volop gewerkt...
Bij aankomst in Lelystad zagen we Tim halverwege de mast in zijn bootmans-stoeltje aan het vechten met de doorvoer van kabels voor de radar etc. Jammer dat we geen camera bij ons hadden! Vrijdag 11: Deze keer wordt Tim gesnapt met de camera. Doordat de ruimte in de mast voor kabels wat beperkt is en ook de manier waarop de kabels beneden uit de mast komen niet handig is, neemt dit werkje aanzienlijk meer tijd dan gepland. Ook onze zoon Jeroen, over uit Engeland voor een cursus, kwam even kijken.
Maandag 28 februari: Even kijken in Lelystad. Er ligt een dun laagje ijs in de haven, met de zon erboven een heel mooie maar wel koude dag. Het begint er al aardig op te lijken. De arch staat erop, maar de zonnepanelen moeten er nog wel op gemonteerd worden. Er is veel houtwerk gedaan, zo is er een mooie legkast gemaakt van één van de vele hangkasten, een roe in de douche-cel etc. Ook is er nu een mooie stopper op de ankerketting. Van de apparatuur is de bedrading overal doorgetrokken en op orde gebracht, het wachten is nu op de nieuwe schermen van Raymarine.
Zaterdag 12: Vertrekkersbijeenkomst te Enkhuizen, georganiseerd door het blad Zeilen. Ondanks het gure weer (maartse buien) was er toch nog iemand met de boot gekomen. De dag is voorbij gevlogen. We hebben ons kostelijk geamuseerd. Veel humor, met als klapstuk een erg geestige voordracht van 'draaideurvertrekker' Aad. Verder veel goede tips o.a. van een ervaren forum, heerlijk eten en veel mensen gesproken met min of meer gelijkgestemde plannen en dromen.
Tijdens het werken aan het vervangen van de kit bij de verstaging viel mijn bril in het water. Dankzij havenmeester André was dezelfde avond de brandweer met 8 man sterk aanwezig: binnen 2 minuten was de bril gevonden! Zondag 20 maart - zondag 3 april: 'Seatrials' ... Een vroege vakantie om Lizzy een beetje uit te proberen en eventuele klachten vroegtijdig te onderkennen. Onze indruk: erg comfortabel schip, prima op te leven! Hieronder kort het reisverslag: Zondag 20 maart: Bij het snel heen en weer aan boord gaan om in te schepen met de bagage viel Rudi pardoes in het water ... GSM kapot, gelukkig een gratis modelletje. Maandag 21: Wind ZO 3, geankerd bij Lelystad, lekker de haven uit. Dinsdag 22: Terug naar de Flevo Marina wegens het te water laten van onze vorige boot die nog steeds niet is verkocht. 's Avonds regen. Woensdag 23: Geankerd in de baai bij Andijk en genoten van een mooie zonsondergang. Donderdag 24: Leo opgehaald in de buurtjeshaven, heerlijk gezeild en 's middags naar Medemblik, vanouds gezellig met thee en wijn en oude vrienden in de haven. Vrijdag 25: Al heel erg vroeg kwamen Anneke en Dick (oude vrienden uit onze Medemblik-tijd) met broodjes en croissants aan boord. Na het ontbijt naar Enkhuizen gezeild, alwaar Monique en Ringo (dochter en echtgenoot) onze gasten kwamen aflossen. Zaterdag 26: Met waterig zonnetje en weinig wind beetje rond gezeild en 's avonds geankerd in de Compagnie-haven bij Enkhuizen. Monique en Ringo na het eten met de bijboot weer op de wal gezet. Zondag 27: Via sluis van Stavoren naar Gaastmeer bij de Fluessen en daar geankerd.
Zaterdag 2: Op de motor recht tegen een zwakke ZO wind terug naar Lelystad en op ons oude plekje geankerd. Zondag 3: Naar huis, Rudi morgen op cursus! Maandag 4 - Zaterdag 9: Cursus Marcom A. Waar ben ik aan begonnen... Veel geld voor veel overbodige informatie, bijvoorbeeld over radiotelex, al lang achterhaald (na het examen maar gauw vergeten!). Het brevet is officieel nodig als je een SSB (korte-golf zender/ontvanger) aan boord hebt. Zondag 10 april: Doop Lizzy. De meesten van onze naaste familie en vrienden waren aanwezig. Zie foto's... Op het aangekondigde tijdstip (14:06) vielen er wat spatjes en zag de lucht er wat dreigend uit. Aangezien de vooruitzichten goed waren (opklaringen na passage van een frontje) zijn we even in het restaurant een drankje gaan doen. Marijke maakte van de gelegenheid gebruik om een klein toespraakje te houden en de firma Bon en medewerkers te bedanken. Ook Eric Bon memoreerde nog even de aankoop. Na een half uurtje naar buiten voor de doop, de zon scheen nog niet helemaal maar het was al wel droog geworden. Hier sprak Tim de aanwezigen ook nog even toe.
Dinsdag 19: Naar Lelystad voor laatste loodjes... Woensdag 20: Jugo Baya van Shiptron kon gelukkig tijd vrij maken om de installatie van de korte-golf radio na te lopen, wat programmaatjes hiervoor op de computer te zetten en het een en ander uit te leggen. Meer geleerd dan tijdens mijn week cursus Marcom A (wel bijna even duur)! Donderdag 21: Eindelijk is er een eind gekomen aan de werkzaamheden in Lelystad. Afgelopen nacht op de kant geslapen omdat er nog een laatste laag anti-fouling is aangebracht. Vandaag nog 2 extra accu's gemonteerd (afgelopen dagen zijn er nog 2 extra zonnepanelen gemonteerd) zodat de energie-voorziening nu klaar zou moeten zijn. Ook is nog een blok van de grootschoot verplaatst, zodat het bijbootje op het dek kan bij lange oversteken. Aan het eind van de middag een afscheidsborrel met de familie Bon en Joost en daarna nog even door de sluis bij Lelystad naar een ankerplekje. Vrijdag 22: Rudi vroeg wakker, in alle rust anker op en via Amsterdam en de zeesluizen bij IJmuiden naar Scheveningen. Lizzy voelde zich duidelijk thuis op zee, wel huiverde ze af en toe van de kou (of is het vibratie in het roer?). 's Avonds kwam Monique ook nog even langs op haar fiets.
Gezien de grote ruimtes boven elkaar willen we de meeste spullen in plastic dozen verpakken die dan ook nog door de openingen moeten kunnen. Passende dozen blijken moeilijk te vinden en als we dan eindelijk de goede vinden blijken ze niet op voorraad en ook niet na te bestellen. Koninginnedag is intussen voorbij en nog zijn we niet weg. En Monique wordt er ook niet minder zwanger op... Veel klusjes blijken veel meer tijd te nemen dan gepland. De ijskast werkte bijvoorbeeld niet zo goed meer, het duurde best wel een tijd voordat de oorzaak (een niet werkende waterpomp) was gevonden. Het bleek een 2A zekeringetje, die in eerste instantie op het oog goed leek. De meeste niet bederfelijke waar is intussen aan boord. Lizzy komt steeds iets lager te liggen. Woensdag 11 mei: Schiedam - Zierikzee. Na afgelopen nacht op de boot te hebben geslapen, eindelijk vertrokken uit Schiedam. De voorgaande dagen hard gewerkt om van alles te verhuizen en te stouwen, echter veel kleine klusjes moeten onderweg maar worden gedaan, anders komen we nooit weg! Het is wel koud maar verder hebben we niets te klagen, integendeel: blauwe lucht, gunstige wind (NW 4-5) en voortdurend de stroom mee, af en toe was de SOG (speed over ground van de GPS) boven de 10 kts (zeemijlen per uur). Buurman Willem ging mee en werd in Zierikzee door zijn vrouw Ilona opgehaald. Met z'n vieren lekker gegeten bij de Italiaan. Zaterdag 14: Half bewolkt, wind NO 5-7. Donderdag de Oosterschelde overgestoken naar Colijnsplaat alwaar Monique en Ringo nog even langs kwamen met een leuk boegbeeld. Een professioneel tuiger heeft hier ook het want goed nagekeken, de masttop is een ietsje naar voren getrimd en alle verstaging is onder de juiste spanning gebracht. Alles staat nu perfect. Gisteravond zijn Auke Jan en Diny aan boord gekomen. Diny heeft altijd snel last van zeeziekte, vandaag met een zeeziektepilletje ging het uitstekend ondanks de harde NO-wind. Eerst de Oosterschelde overgestoken om de Zeelandbrug te nemen en toen weer naar Kats aan de zuidkant. In Kats gekeken naar een boom om de fok uit te houden, deze was echter niet helemaal geschikt voor onze boot. Daarna via de Zandkreek naar het Veerse meer en daar in de luwte geankerd.
Zondag 15 mei: Vandaag via het Veerse meer en het kanaal door Walcheren naar Vlissingen, een tijdrovende route vanwege de slechte brugbediening maar wel leuk varen. In Vlissingen onze vrienden op een taxi naar huis gezet en nog even de Westerschelde overgestoken naar Breskens. We wanen ons hier al een beetje in het buitenland, mede door de vele frans sprekende Belgen. Maandag 16: Van Breskens naar Nieuwpoort (waar 405 jaar geleden de slag was) gemoterd. Het weer was redelijk, maar de zwakke WZW-wind stond pal op de neus. Hier kan je nog rode diesel tanken, dus dat scheelt... Vrijdag 20: Dinsdag naar Boulogne, woensdag naar Dieppe. We hebben het merendeel gemoterd omdat er weinig wind stond, die ook nog eens voornamelijk tegen was. Wij waren vorig jaar al meerdere dagen in Boulogne geweest. Mooi kasteel, grote supermarkt en de haven is heel toegankelijk, maar je ligt er wat onrustig vanwege de vissers die 's nachts met veel kabaal bezig zijn. Verder dus naar Dieppe... Aangezien het weer (harde wind uit zuid tot zuidwest en veel regen) niet zo goed is, blijven we hier maar tijdje. Hier en daar wat klussen en verder wat rondkijken in dit leuke stadje. Nog even een wijntje gedronken met Harriët en Jan Albert van de Grand Cru, medevertrekkers, die we ook in Boulogne al hadden gezien. Maandag 23: Na een paar dagen Dieppe houden we het voor gezien en we verkassen zondagmorgen vroeg naar het 3 uur varen verderop gelegen Saint Valéry-en-Caux. Ook hier blijven we een paar dagen, de wind is steeds ZW 5-6 met iets verderop kracht 7 en 8, wat nogal wat deining geeft op zee. Als het droog is wandelen we boven langs de hoge krijtrotsen en genieten van de mooie vergezichten. De ingang naar de haven valt droog en bij laag water blijven we dan in een kommetje water liggen, met hoog water echter staat de sluisdeur open en komt de deining gewoon de haven in. Met rubbers in de landvasten beperken we het rukken aan de lijnen.
De dag ervoor waren we al van een veel betere plek in de haven (buiten het bereik van de stroming) naar de andere kant gesommeerd, omdat de Franse marine onze plek moest hebben. Het was springtij zodat het water veel hoger komt dan met doodtij (het verschil tussen deze twee is hier veel groter dan in Nederland) en daarbij stond er nog een flinke deining op zee, zodat wat dat betreft echt alles tegen zat en het water zich met zo'n grote kracht door het gaatje naar binnen kon persen. Tot nu was het manouvreren steeds probleemloos verlopen, het roer zit net achter de schroef en ook de boegschroef deed altijd uitstekend dienst. Achteraf gezien hadden we natuurlijk een beter plekje moeten zoeken terwijl de sluisdeur nog dicht was, dat had dan in alle rust kunnen gebeuren. Behoorlijk aangeslagen varen we naar het 15 mijlen verder gelegen Fécamp, waar we foto's maken voor de verzekering en we ons moeten beraden wat we verder gaan doen. Zaterdag 28: Tijdens het flaneren langs het strand in Le Havre onze eerste groene flits gezien deze reis, het was een hele mooie en best wel lange 'flits'. We zijn weer een beetje aan het bijkomen van ons avontuur in St. Valery, veel gebeld, gemaild en gefaxed. De verzekering heeft het groene licht gegeven voor reparatie door de firma Bon en iedereen was even vriendelijk en geruststellend. Het meest kapotte zonnepaneel hebben we eraf kunnen halen en dat is gelijk een stuk minder droevige aanblik.
Onze volgende haven is Honfleur aan de andere kant van de Seine en dat schijnt heel erg pittoresk te zijn en dus erg druk in het weekend, zodat we hier lekker rustig aan doen. Dinsdag 31 mei: Honfleur was inderdaad een heel erg mooi stadje. Op zondagmiddag zijn we daar in de regen naar toe gevaren, we hebben goede zeilpakken en kunnen dus wel een buitje hebben. Ook nu nog is het vrij druk met bootjes (vooral Engelsen) en we moeten met een stuk of 6 andere jachten opdubbelen, wat veel vertier geeft als er eentje tussen uit wil. Omdat het zo'n leuk stadje is, met ook een hele mooie omgeving, blijven we een dagje over. Maandag was het lekker zonnig en hebben we een lange wandeling gemaakt over de heuvels naar het westen en langs het strand terug. Op dit moment (11:30 uur) kruisen we langs de beboste kust van Normandië naar het westen, we hebben nog ongeveer 3 uur de stroom mee. Het is half bewolkt en de wind is zwak tot matig uit het zuidwesten. Vrijdag 3 juni: Pas op de plaats. Afgelopen dinsdag naar Ouistreham gevaren. Je gaat daar door een zeesluis naar binnen en komt dan in het kanaal naar Caen, waar ook zeeschepen kunnen komen. Net door de sluis is een marina waar we aan de steiger voor de visiteurs liggen. Het is een heerlijk rustig plekje met vlakbij een natuurgebied aan de monding van de Orne. Woensdag een mooie tocht door het kanaal naar Caen en daar overnacht. De jachthaven is daar midden in de stad met alle lawaai van dien, dus de volgende dag weer terug naar Ouistreham waar we ongeveer 2 weken denken te blijven liggen. Marijke is van plan morgen (zaterdag) naar huis te treinen, Rudi wacht eerst de reparatie van de boot af en komt dan even met een huur-autootje naar huis om Marijke op te halen.
Dinsdag 28: Cherbourg. Afgelopen donderdag voornamelijk op de motor naar Cherbourg gevaren. Natuurlijk wel met de stroom mee, waardoor we af en toe meer dan 12 knopen over de grond gingen (± 22 km/uur). In het weekend kwamen onze buurtjes langs met een uitschuifbare boom om de fok uit te kunnen zetten. Zij hebben hun eigen zeilboot verkocht in Zuid-Frankrijk en kwamen ± 800 km omrijden om ons die boom te brengen. Ze bleven natuurlijk slapen en 's avonds zijn we lekker uit eten geweest. De volgende dag vonden we het te hard waaien om verder te gaan, ook gisteren en vandaag is het weer nog te slecht (zware donderbuien en af en toe harde wind) om relaxed naar de kanaaleilanden te gaan. Het plan is nu om morgenmiddag naar Alderney te varen. N.B. Van de hittegolf in Nederland en de rest van Europa hebben we hier niets gemerkt, we hebben 's morgens zelfs af en toe de verwarming aangehad...
Woensdag van Cherbourg naar Alderney gevaren. Braye Bay aan de noordkant van het eiland heeft een lange pier naar het noordoosten, dit betekent dat je redelijk beschut kunt ankeren bij winden tussen oost en noordwest (met de klok mee). Zeedeining komt met wat hardere wind wel een beetje de haven in; de beruchte Alderney Roll. Omdat het weer wat tegenzat kwam het eiland een beetje mistroostig over. Veel auto-verkeer, wat je hier eigelijk niet verwacht, langs de weg naar het plaatsje St Anne en in de hoofdstraat. We hebben nog wel een hele mooie wandeling gemaakt naar de westkust met een mooi uitzicht op de rotsen. 's Avonds lekker gegeten aan de haven in de 'First and Last Restaurant' met uitzicht op de bootjes. Dinsdag 5: Afgelopen zaterdag door 'The Swinge' naar Guernsey. Vanwege de sterke getijstroom en onregelmatige bodem is de zogenaamde 'Alderney Race' tussen Alderney en het vaste land berucht. Aan de andere kant van het eiland kan het water waar wij doorgingen nog een graadje erger zijn (meer rotsen en veel smaller), maar wij hebben geen spatje water binnen gekregen omdat we er met doodtij doorheen voeren (heel vroeg opgestaan!).
In St Peter Port langs de volle jachthavens gelopen, nog even wat kleins gegeten en met de laatste bus terug naar ons kommetje.
Hier doen we het voor: blauwe lucht, verkoelend noordenwindje kracht 3 á 4, voor anker in een bij laagwater bijna helemaal afgesloten kommetje. We liggen bij de Rosière Steps aan de ZW-kant van het eiland Herm. De afgelopen dagen op ons gemak Guernsey verkend, gewandeld, de was gedaan en geluierd. Vandaag een klein stukje gevaren van de Marina naar ons ankerplekje. Door de sterke stroom (5 kts) even een raar zeetje, behoorlijk geklotst, maar weer geen spatje binnen gekregen. Het navigeren is ook leuk. Er zijn meerdere passages tussen de diverse rotspartijen door, maar als je die dikke toren links van dat bosje op twee diktes ten zuidwesten van die dunne rietstengel op 74 graden houdt en na 53 seconden als die witte meeuw precies boven het eind van dat langwerpig stuk rots hangt stuurboord uit gaat op 138 graden, dan blijf je tenminste aan beide zijden ongeveer 30 cm vrij van de rotspunten. Timing is ook belangrijk in verband met de waterstand: 32 minuten na kwart over hoogwater heb je nog tenminste 8 cm onder de kiel! Maar eigenlijk valt het allemaal best mee, we hebben een goede detailkaart en de electronische kaart is fantastisch. Wel goed opletten dat je niet dwars wordt weggezet naast de koerslijn. Morgen gaan we weer andere plekjes zoeken om te ankeren en daarna naar Sark. NB Er is ook een keerzijde: vrijdagavond zijn er overal om ons heen tientallen snelle motorboten die hoge golven trekken in het voorbijgaan. Zondag 17: Dolfijnen! Wat een fantastische ervaring. Onderweg van Sark naar Cherbourg net voorbij Cap de la Hague kwamen ze naar ons toe en bleven een tijdje bij ons spelen in de boeggolf, we hebben er echt super van kunnen genieten!
Op donderdag weer terug naar Sark. We hebben het plan laten varen om verder de baai van St Malo te verkennen o.a. omdat in Frankrijk de vakanties zijn losgebarsten. We varen langzaam langs de kust en laten ons anker zakken in Derrible Bay aan de oostkant van het eiland. Ook hier is een klein strandje en kronkelt een klein paadje met heel veel traptreedjes omhoog langs de steile kust. Om van het strandje bij de eerste treden te komen moet je eerst een eind over spekgladde rotsen klauteren wat op de terugweg een fraai bepleisterd been van Rudi oplevert... Sark wil ons niet loslaten, we genieten met volle teugen van het mooie weer. 's Nachts een prachtige sterrenhemel, want er is geen straatverlichting op Sark, ook geen auto's trouwens. Pas op zondag weten we ons los te rukken en gaan op weg naar Cherbourg. Behalve de dolfijnen zien we ook nog de uittocht van heel grote zeilboten (Tallships) en gaan daarna voor anker op de rede. Het plan is hier de voedselvoorraad aan te vullen en dan noordwaarts naar Engeland om daar langs de zuidkust naar het westen te varen. Zondag 24: Weymouth Marina. In Cherbourg uitgebreid de voorraden aangevuld in een heel grote supermarkt, wat een lekkere etenswaren hebben die Fransen toch! Verder een beetje verwaaid gelegen voor de overtocht naar Zuid-Engeland en nog een keertje heerlijk uit eten geweest in "Le Faitout" een klein restaurantje niet ver van de haven. Op woensdag even naar een ponton midden in de haven om water te tanken, toevallig ging er net een schip weg zodat wij een prachtig plaatsje met de neus in de wind hadden. Ondanks dat je hiervandaan niet naar de wal kunt moet je hier wel voor het volle pond betalen. Donderdag 21 juli dan eindelijk overgevaren. De wind kwam uit het westnoordwesten, maar omdat we een flinke stroom uit het oosten hadden was een noordnoordwestelijke koers naar Portland goed te doen, snap je wel... Voor anker in de noordhoek van Portland Harbour, een prima rustig plekje. De volgende dag even de hoek om naar Weymouth Marina, je ligt daar goed beschut voor alle winden en in het weekend wordt wat slecht weer verwacht. Vrijdagavond kwamen Marja en Wout aan boord om een tijdje mee te varen. Vandaag, zondag begon met veel regen en een frisse wind uit zuidelijke richtingen, dus we liggen hier voorlopig prima. Vanmiddag een leuke wandeling gemaakt richting Portland Bill, een landtong en kaap. Maandag 1: Rivier de Dart. Oh, wat is het hier mooi! We liggen ten anker op de Dart tussen twee bochten van de rivier met beboste heuvels om ons heen en alleen vogels en springende vissen als gezelschap. Vandaag was het eerste teken van menselijk leven om 11:30 uur toen er twee kano's langs kwamen. 's Middags rond hoog water is het iets drukker.
Vorige week maandag zijn we van Weymouth naar de rivier de Exe gevaren. Net toen we in Weymouth door de brug gingen stak een groot motorjacht vlak voor ons van wal (onze stuurboordswal) en ging recht voor ons langs ook de brug onderdoor. Doordat ik plotseling moest uitwijken raakte ik nog net met het bovenste gedeelte van het stuurboord hoofdwant de klep van de brug die schuin boven het water stak, gelukkig voeren we heel langzaam, maar het was wel even schrikken. Het was nogal een stomme manoeuvre van de motorboot, want aan weerszijden van de brug had hij drie grote rode lichten (wij groene!) en bovendien was tevoren op de radio gezegd dat naar buiten gaand verkeer als eerste moest. Daarbij steek je natuurlijk niet net voor een tegenligger het water over. Buiten stond nog wat deining van de dagen ervoor en Wout was gelijk een beetje zeeziek ondanks dat we allemaal een zeeziektetablet hadden ingenomen. We voeren vlak langs de vuurtoren van Portland Bill om de 'race' te vermijden. Het was inderdaad zeer indrukwekkend hoe het water te keer ging zeewaarts van ons. Het is een beruchte kaap, de Shell Channel Pilot: "Portland Race is the most dangerous extended area of broken water in the English Channel, quite substantial vessels drawn into it have been known to disappear without a trace." De eerste nacht op de Exe geankerd, waarbij we tegen de ochtend nog een uurtje scheef hebben gelegen omdat het zo ondiep was vanwege het springtij. Dit is verder geen probleem, alleen wat oncomfortabel om te slapen. De volgende nacht zijn we daarom aan een grote mooring boei gaan liggen op aanwijzing van de havenmeester. Doordat wind en stroom tegen elkaar inwerkten rond de kentering, lagen we een tijdje tegen de boei te rijden, gelukkig was deze van plastic, maar het klinkt binnen niet erg plezierig en hij liet ook wat blauwe krassen achter! Woensdag 27 juli een leuk tochtje langs de oevers van de Tor baai. Het wordt hier ook wel de Engelse Riviera genoemd met o.a. de plaats Torquay. In de marina aldaar was geen plaats zodat we in Brixham terecht zijn gekomen, wat we eigenlijk veel leuker vonden (kleiner en schilderachtiger). Vrijdagavond zijn we door Marja en Wout getrakteerd op een dineetje in restaurant Beamers, erg lekker gegeten (was het echt een Engelse kok?). Zaterdag onze gasten uitgezwaaid en naar de Dart. Je vaart de rivier op tussen twee kastelen aan de ingang, toevallig net achter de Sea Cloud II, een groot zeilend cruiseschip. Ten anker bij Anchor Stone, voorbij de drukke marina's en moorings bij Dartmouth en Kingswear aan het begin van de rivier. Gisteren stroomopwaarts helemaal naar Totnes, waarbij we het laatste stuk nog een sleepje hebben gegeven aan een zeiljacht met motorpech, daarna weer een stukje terug naar het prachtige plekje waar we nu liggen (tussen Ham Point en Ashprington Point). NB Hier vlakbij is ook een wijngaard, waar prima wijn vandaan komt.
Donderdag 11: Weirquay (bij Plymouth). Afgelopen zondag van Dartmouth naar Salcombe, waar een zeearm landinwaarts gaat en goede beschutting geeft. Het zou daar heel leuk kunnen zijn, maar wij vonden de honderden motorbootjes die bij de ingang heen en weer raceten verschrikkelijk. Helemaal achterin vonden we wel een mooi ankerplekje maar ook daar werd het de volgende ochtend erg druk, nu met honderden zeilbootjes die persé vlak langs onze boot moesten. Gauw weg dus. Ook op maandag weer een gekkenhuis bij de ingang, nu waren er ook grote raceboten die op volle snelheid dwars door alle drukke verkeer heen vlogen, echt krankzinnig. De volgend stop, de rivier de Yealm was een verademing. Wat kleiner en voller met zeilboten dan de Dart, maar ook weer heel mooi. Wij hebben een mooring opgepikt en genoten van de mooie natuur. Dinsdag zijn we naar Plymouth gegaan en overnacht in de Queen Anne's Battery Marina. De volgende dag moesten we daar weg zijn omdat de boten van de Fastnet race dan binnen kwamen. We waren van plan te ankeren in de Barn Pool, een baai vlakbij, maar daar lag ook nog een verlaten meerboei en die hebben we toen maar gearresteerd. Vandaag de Tamar op, dit is de grensrivier tussen Devon en Cornwall, op zoek naar een plek om langer te verblijven. Marijke gaat zondag voor twee weken naar huis en we moeten waarschijnlijk vrij lang wachten op een nieuwe mast. We hebben een adres gekregen voor een mooring, waar we een maand kunnen blijven. Het is hier wel erg mooi en afgelegen (dichtsbijzijnde winkel is 20 minuten varen met de dinghy en dan nog eens anderhalve mijl lopen), maar ook nogal onbeschut en vrij duur. Twee marina's berekenen half geld bij verblijf van een maand, daar heb je dan alles bij de hand en goede verbindingen (ook internet), dus dat lijkt ons een betere optie. Zondag 21 augustus: Mayflower Marina, Plymouth. Veel heen en weer getelefoneer en gedoe i.v.b met de mast. Er is al twee keer een surveyor geweest, die voor de verzekeringsmaatschappij de schade moet opnemen en naar een oplossing moet zoeken in opdracht van nederlandse experts. De masten van onze boot worden in Frankrijk gemaakt, maar daar is de fabriek de hele maand augustus dicht. Een hele nieuwe mast is verder niet voor handen, wel wat kneusjes die afgekeurd zijn. Ook schijnt er ergens een stuk van 16 meter te zijn, welke gebruikt kan worden om samen met het onderste gedeelte van de bestaande mast een nieuwe te maken (de huidige mast is ongeveer 19 meter). Al bij al gaat het de nodige tijd kosten en het oversteken van de Golf van Biskaje wordt er statistisch gezien niet makkelijker op.
Marijke is intussen in Nederland voor een kleine operatie en om de kleine June te zien. Met de bus gelijk van Plymouth naar het vliegveld Stansted bij Londen en dan met Transavia naar Rotterdam (een week van te voren boeken via internet) bleek een prima reismogelijkheid te zijn. Intussen doe ik wat klusjes aan de boot en wandel wat. Af en toe ga ik met de vouwfiets de stad in. Ik vind Plymouth, op een heel oud gedeelte na (Barbican), niet een heel erg aantrekkelijke stad, in de tweede wereldoorlog is er veel plat gebombardeerd en de nieuwbouw heeft niet veel karakter. Maar de ligging is erg mooi met diverse heuvels en allerlei inhammen en rivieren in de buurt. Vlakbij de marina is een veerboot over de Tamar naar Mount Edgcumbe en de natuur daar (Cornwall) is gelijk erg mooi: beboste heuvels met herten, rotsige inhammen en schapenweiden. Je kan hier overal vrij lopen als je de hekken maar weer achter je dicht doet en vaak heb je een prachtig uitzicht, bijvoorbeeld over de hele baai met in het noorden achter de stad de heuvels van Dartmoor. Hier en daar zijn er ook nog wat oude ruines en beneden aan de rivier is een leuke pub naast een oud werfje, waar een mooi schip op de helling ligt. Echt heet is het hier niet, maar het weer valt tot nu toe helemaal niet tegen, een enkele keer kortstondig wat regen terwijl het in Nederland toch behoorlijk heeft geonweerd en geplenst. Het ligt hier natuurlijk ook veel dichter bij de Azoren... Zondag 4 september: Nog steeds Plymouth. De laatste update is alweer van een tijdje geleden, er was eigenlijk ook niet zo erg veel te melden. Marijke is weer terug met veel ontbijtkoek en stroopwafels, dus we kunnen weer even vooruit. Wat de mast betreft is na veel overleg en het afwegen van alle opties toch maar besloten te wachten op een nieuwe, welke uit La Rochelle in Frankrijk moet komen. De laatste plannen zijn nu om van de nood een deugd te maken door zonder mast via de franse kanalen naar de Middellandse Zee te gaan. Hier in Engeland wachten op de mast en dan zeilend nog naar Spanje gaan viel af, omdat het waarschijnlijk op z'n vroegst de 2e helft van oktober is voor we weer kunnen varen en het weer dan wel erg koud en onbetrouwbaar wordt in de Golf van Biskaje. Andere mogelijkheden waren om hier, of in La Rochelle te overwinteren. Door de franse kanalen lijkt ons wel weer een leuk avontuur. Het plan is om bij Honfleur aan het begin van de Seine de mast eraf te halen. Dan via de Seine langs Rouen en Parijs. Vervolgens door de kanalen door centraal Frankrijk (o.a. langs de Loire) naar de Saône. Bij Lyon gaan we verder over de Rhône naar de Middellandse Zee. Onze buren hebben een huis in Port Camargue, alwaar de boot dan een tijdje kan liggen en waar ook de nieuwe mast erop gezet kan worden. Al bij al: 1300 km en 180 sluizen. Andere routes door Frankrijk vallen af omdat ze òf te ondiep zijn (Canal du Midi), òf te lage doorvaarthoogte hebben (Canal de Bourgogne), òf afgesloten zijn (via Marne). Vandaag liggen we op een mooi ankerplekje (Dandy Hole) in een bocht van de Lynher rivier in een schilderijtje. Op dit moment zijn we hier helemaal alleen. Afgelopen nacht was het hier wel wat drukker met andere boten (zaterdagavond), maar omdat je hier alleen met hoog water kan komen en er verder niets te doen is, valt het met de drukte wel mee. We wachten op rustig weer om op de motor het Kanaal over te steken richting Cherbourg en Honfleur. Afgelopen dagen was de wind nog ZO kracht 5 à 6, voor woensdag en donderdag ziet het er wel gunstig uit voorlopig...
's Nachts varen gaat goed, wachten van 3 uur. Marijke geniet tijdens haar wacht van de sterren en de dolfijnen, ik (Rudi) had moeite met wakker blijven met dat monotone motorgeluid, dus maar steeds de eierwekker gezet op 10 minuten en korte hazeslaapjes daartussen door. Ondanks het feit dat er weinig wind was hebben we maar ongeveer 2 uur mist gehad, gelukkig nadat we de shipping lanes hadden gekruist. Met de radar was dit geen probleem en konden we rustig doorvaren.
Donderdag 8: Naar Honfleur aan de andere kant van de Seine-monding. Vrijdag 9: Honfleur. Mast eraf. Woensdag 14 september: Honfleur (erg leuk stadje, zie ook 31 mei). Afgelopen maandag verjaardag Rudi gevierd met heerlijk eten bij "Au Bouillon Normand", dit restaurant was ons aangeraden door de eigenaar van de werf en bleek inderdaad erg goed voor een redelijke prijs. Het plan is om vrijdagmorgen vroeg naar Rouen te varen. Je mag niet 's nachts varen en het tij (vertrek 2 uur na laag water Honfleur) is dan pas weer gunstig genoeg om in één keer te kunnen doorvaren. Intussen is er een aardig zweeds stel, met een mooie spitsgatter, naast ons komen liggen, die ook worden ontmast. Zij gaan ook binnendoor, dus die zullen we nog wel vaker tegenkomen. Zondag 9 oktober: Chalon-sur-Saône. De laatste weken zijn we erg druk geweest met het varen door de kanalen van Frankrijk zodat het bijhouden van de website wat in het slop is geraakt. Ook zijn de mogelijkheden om te internetten erg beperkt in de kleine dorpjes en stadjes waar we langs kwamen. We hebben nu 162 van de 180 sluizen gehad, 149 daarvan waren ongeveer 5,15 meter breed. Hieronder dan eindelijk onze wederwaardigheden sinds Honfleur. Wegens slecht weer een dag later vertrokken. De reis op de Seine ging erg voorspoedig en we genoten volop van de mooie natuur en de krijtrotsen. Heel af en toe was er een industrie-gebiedje, maar daar ben je heel snel weer voorbij. Rouen vonden we een leuke stad, erg veel oude huizen, kerken etc., vaak nog uit de middeleeuwen. Ook de winkels in het centrum waren meestal gevestigd in oude panden. Er was een prima steiger met water en elektriciteit en Marijke kon ook vlakbij naar de wasserette. Hier hebben we de boot met oude autobanden, wrijfhout en nog wat extra stootwillen klaar gemaakt voor de kanalen. Later hebben we ook nog wrijfhout gemaakt op de waterlijn, van veel van de kleine sluizen komt de kant bijna onder water als ze vol zijn, waardoor de gewone stootwillen geen effect meer hebben.
Het kanaal gaat door de bossen van Fontainebleau, magnifique! Albert en Doortje kwamen bij ons langs op doorreis. Ze vonden het zo leuk dat ze gelijk een paar dagen gebleven zijn. Het was ook erg gezellig en Doortje heeft nog een keer heerlijk voor ons gekookt. De auto werd steeds verderop neer gezet en dan met de fiets weer terug naar de boot. Ook Auke Jan en Diny zijn nog een keer langs geweest en blijven slapen. Bij Montargis verandert de naam van het kanaal in Canal de Briare, tot aan de stad Briare. Hier ga je de Loire over via een aquaduct van 663 meter, wel spannend want het is erg smal, maar met een prachtig uitzicht over de rivier. Een paar jaar geleden hadden we hier al eens gevaren met een gehuurde kanaalboot. Het wordt nu het Canal Latéral à la Loire tot aan Digoin. Vanaf Saint-Thibault, waar we geslapen hebben in een zijkanaaltje, zijn we de berg op gelopen naar Sancerre, een leuk oud stadje midden in het wijngebied. Eerder hadden we al een paar dozen wijn gekocht bij een sluis. Bij Nevers zijn we nog door het aquaduct over de rivier de Allier gegaan, 300 meter lang en ook weer heel erg mooi. Bij Digoin gaan we nog een keer over de Loire, die hier al een stuk smaller is. Nu gaan we verder via het Canal du Centre. We stijgen hier tot 300 meter boven zeeniveau, waarna we weer via een heleboel sluizen kort achter elkaar naar beneden gaan. Langs het kanaal loopt hier een vrij drukke weg wat minder leuk is. Later dichter bij Chagny wordt het echter weer heel erg mooi. Er komen ook steeds meer herfstkleuren. Op dit moment liggen we dus in Chalon. We zijn blij dat we weer op wat breder water zijn en al die smalle sluisjes eindelijk achter ons kunnen laten. Een steeds terugkerend probleem op de kanalen was dat de waterkoeling van de motor verstopt raakte, om de haverklap moest de waterinlaat bij de huiddoorvoer worden doorgeprikt. De laatste sluis voor de Saône heeft een verval van 10 meter, je moet daar geen last hebben van claustrofobie. Ons plan is om hier in Chalon-sur-Saône de komst van de kinderen af te wachten donderdag a.s. We liggen in een klein jachthaventje achter een eiland in de Saône, heerlijk rustig, maar toch vlakbij het centrum van de stad. Er is ook een super Carrefour dichtbij. Misschien gaan we nog een keertje ankeren in de rivier die hier erg mooi is.
De Rhône is wat minder spannend dan de Saône, meer gekanaliseerd en daardoor af en toe een paar saaie rechte stukken. De sluizen zijn erg efficiënt met drijvende bolders en een flink verval van 12 tot 23 meter (Bollène). De omgeving was af en toe wel heel erg mooi, veel mooie kastelen en bergen met schitterende herfstkleuren. Bij Arles verlieten we de hoofdrivier en gingen via de Petit Rhône (heel mooi kronkelend door prachtige natuur) en het Canal du Rhône à Sète naar Aigues-Mortes en vandaar, via Grau du Roi en een heel klein stukje over zee, naar Port Camargue. Hier werden we warm verwelkomd met allemaal vlaggetjes op de kade. We mogen hier een tijd blijven liggen. We liggen hier goed beschut tussen de huizen en je zou niet zeggen dat hier in totaal meer dan 5800 boten liggen (de grootste haven van Europa). We hebben intussen een klein autootje gehuurd en gaan hiermee uitstapjes maken in de wijde omgeving. Het laatste nieuws over de mast is dat deze op 11 november in Amerika op de boot gaat. Ergens in december zou hij dan geplaatst kunnen worden. In december gaan we waarschijnlijk ook nog een tijdje naar Nederland. Internetten gaat hier wat moeizaam, zodat het bijhouden van de website en de email ongetwijfeld vertraging op zal lopen...
Er is hier veel mooie natuur, b.v. hier in de Camargue met z'n stieren, paarden en overal flamingo's. Ook verlaten stranden, waar we veel gaan wandelen. We moeten wel bewegen want het eten is altijd heel erg lekker. De supermarkten zijn hier goed van alles voorzien, het water loopt je in de mond als je daar rondloopt. Daarbij kookt Marijke de sterren van de hemel ondanks de kleine keuken. Ook het brood (Complet; de Campagne; Cereal; Multigrain) is heerlijk! Tussendoor zijn we nog een paar dagen naar de Pyreneeën geweest, eerst de spaanse kant, waar we 2 nachten geslapen hebben bij de stad Olot (hotel Riu, aan te bevelen!) aan de rand van een vulkaan-park en daarna nog een nacht in Puigcerda op de grens met Frankrijk. Hier vlakbij is zelfs een spaanse enclave: Llivia. We hebben hier zonder het te beseffen gelopen op spaans grondgebied in Frankrijk. Ons plan was om via Andorra terug te gaan, er kwam echter slecht weer aan zodat we van Puigcerda via Prades (lekker gelunched bij Le Jardin d'Aymeric) weer teruggegaan zijn naar de boot. Het weer vandaag is koud met veel wind maar wel heldere lucht. Het is wel een tijdje slecht geweest met heel veel regen, uitzonderlijk volgens de franse buren, die hier al een tijd wonen. Wind uit het noorden (Mistral) of uit het noordwesten (Tramontane) geeft meestal zon, maar is deze tijd van het jaar wel koud. Wij liggen met de neus naar het noorden, zodat we achter de buiskap uit de wind kunnen zitten. Wind uit het zuidoosten geeft vaak bewolking en regen, maar de temperatuur is dan flink hoger (zeewatertemperatuur).
(Laatste update: 10 maart 2006) |