Sailing Vessel    Lizzy   ...   Waar   in   2010    (Home, Wie, Wat, Waar, Wx, Links)
2010


Zeer ruwe Planning: Oostelijke Carieb verkennen. In het orkaanseizoen terug naar de ABC's. Daarna draad weer oppakken bij de bovenwindse eilanden.


kaartje Carieb


(Terug naar eind 2009)

Oud San Juan
   Vrijdag 1 - vrijdag 8 januari: Met een glaasje Mojito in de hand hebben we samen het nieuwe jaar ingeluid, in een klein open kroegje aan de rand van de Plaza de Colón, kijkend naar een prachtig vuurwerk, heel romantisch dus.

Vlak onder het raam van onze kamer, in het verder heel erg leuke hotel, was een open kroegje met luide muziek en veel dronkemans gelal, in slaap komen was daardoor niet makkelijk...

Op nieuwjaarsdag komen veel Puerto-Ricanen naar Old San-Juan om te wandelen, wij hebben dat ook gedaan, helaas was fort San Felipe del Morro aan de ingang van de baai gesloten.
's Avonds tijdens het eten in het tapas restaurant van het hotel werden we getrakteerd op een Flamenco-danseres.

2 Januari gaan we weer terug naar de boot, nadat we eerst uitgebreid hebben geshopt bij een filiaal van West Marine, een bekende amerikaanse watersportzaak.
  
El Yunque regenwoud

Dinsdag 5 januari is het ideaal weer om het El Yunque regenwoud te bezoeken, meestal regent het daar en liggen de hogere gedeeltes in de wolken. Zoals de meeste bezoekers maken ook wij de wandeling naar de watervallen. Het is een drukte van belang, want je kan daar badderen. Wij vinden het te druk en gaan een stukje hoger bij een kleinere waterval een duik nemen. Het water is heerlijk fris waardoor de weg terug bergopwaarts meevalt.

De volgende dag wilden we eigenlijk weer verder trekken, maar het is drie koningen, zodat alles dicht is en we onze gasfles niet terug kunnen krijgen, die we weggebracht hadden om te laten vullen. Achteraf komt dit wel goed uit want het wordt slecht weer met veel regen en wind.

Vrijdag 8 - maandag 18 januari: We trekken de stoute schoenen aan en besluiten als het even droog is toch te vertrekken. We moeten hierbij voor de (krachtige) wind onze box uit en onmiddellijk een scherpe draai maken, want aan de overkant steekt een boot ver uit zijn box en er is hierdoor heel weinig ruimte. We lossen dit op door rechtsachter een lijn om een paal te slaan en daarna heel langzaam op de motor rond te draaien.
Het is maar een uurtje varen naar Isla Palominos, de net aangeschaft poncho's komen goed van pas, want het regent weer volop.

's Avonds zien we vreemde lichte streepjes zwemmen in de baai, een soort fluoriserende wormachtige visjes.

Zaterdag varen we met een grote bocht om de ondiepte bij het charmante mini eilandje Palominitos en varen dan oostelijk richting Culebra. Aangezien de eilanden bij Puerto Rico horen spreekt men wel van de Spaanse Maagdeneilanden, de Amerikaanse en Britse Maagdeneilanden zijn hier niet ver vandaan, ons volgende reisdoel.

We varen een beetje om en achter het eilandle Cayo de Luis Pena komt ons een nederlands schip tegemoet, het blijkt de Maru met Babette en Irwin, die we niet lang geleden in Bonaire zijn tegengekomen.
Achter Punta Tamarindo Grande pikken we een mooring op, we liggen hier heerlijk tot er een motorboot vol lawaaiige pubers dichtbij komt liggen. We gaan verder naar Dakity Harbour, eerst door de smalle ingang van de Ensanada Honda en dan gelijk linksaf achter het rif langs naar dit heerlijke kommetje. Er liggen nog 2 verlaten zeilboten, wij ankeren in het midden en genieten van de rust.
's Nachts komt er een motorboot voorbij met harde disco muziek, het is weekend! Overdag liggen we weer heerlijk rustig in ons ruime prive zwembad.

Maandag gaan we even anker op om op verjaarsvisite te gaan bij de Honeybee die dichtbij het stadje Dewey ligt. Dochter Celine wordt vandaag 2 jaar.
Judith en Erik, die we in Salinas hebben leren kennen, hebben al een heel avontuur achter de rug:
Afgelopen vrijdag waren ze op zee overvallen door een bui met harde wind, de boot bleek met helling water te maken, hierdoor ontstond kortsluiting in een electrische leiding in de bilge, die op zijn beurt weer een hydraulische slang deed smelten waardoor ze onbestuurbaar werden. Na een Pan-pan oproep kregen ze een sleep van een grote motorboot en later werd er zelfs door een helicopter van de kustwacht een grote pomp afgeworpen. Een uitgebreider verslag is te lezen op de site van de Zeevonk, die zelf ook hulp geboden heeft.
Gelukkig is Erik ontzettend handig en technisch onderlegd zodat alles weer snel wordt gerepareerd en ook het lek kon makkelijk worden gedicht.

Later in de middag, gaan we weer terug naar ons eigen baaitje. Onderweg zoeken we naar een goed WiFi-signaal om te internetten en vinden dit in de Ensanada Fulladosa. De volgende dag verkassen we hier naar toe. Ook hier liggen we weer praktisch alleen, het weer wordt de rest van de week een stuk minder en we kunnen hier eindeloos op het internet, het water is er schoon om te zwemmen en we maken van de gelegenheid gebruik om, met hulp van Erik, de wasmachine te repareren.

De rest van de week regent het veel, om de boel wat op te vrolijken bakt Marijke een lekkere appeltaart voor bij de koffie.
Als het zaterdagmiddag eindelijk even droog is, maken we een korte wandeling en eten we lekker bij het Seabourne restaurant aan het eind van ons baaitje.

Een week na zijn zusje is Dayton jarig, hij wordt vier en we gaan met Lizzy weer de baai in richting dorp en ankeren naast de Honeybee. Dit keer blijven we hier ook overnachten want we willen de volgende morgen boodschappen doen en verder naar de volgende Maagd.

Bahia de Almodovar, het stipje in de verte is onze Lizzy
   Maandag 18 - vrijdag 22 januari: Na uitgebreid te hebben ingeslagen (o.a. veel fruit) en nog even te hebben gezwommen en ge-internet in Ensanada Fulladosa varen we de zee op.

Dichtbij aan de oostkant van Culebra is er volgens de pilot weer een mooie ankerplek achter een rif. Via een omweg achter een paar kleine eilandjes en vlak langs een paar ondieptes komen we in de Bahia de Almodovar, waar we een mooringboei oppikkken.

Het is hier nog mooier dan Dakity, we liggen er heerlijk rustig, soms helemaal alleen, in een ruime baai met schoon water en een prachtig uitzicht op de zee en de heuvels van Culebra en nog een goede internetverbinding ook!
We waren van plan om snel door te varen naar Sint Thomas, maar het is hier zo heerlijk dat we besluiten hier nog even in dit paradijsje te blijven. Ook de zeeschildpadden en scholen met wild springende vissen roepen om het hardst dat we nog niet weg kunnen!

Aan de andere kant van de naastgelegen baai heb ik een steigertje gezien, woensdag gaan we erheen met de dinghy. Niet zo ver hiervandaan moet een mooi strand zijn: Playa Zoni, met uitzicht op Isla Culebrita en Cayo Norte.
De wandeling er naar toe valt een beetje tegen, er zijn veel plassen op de onverharde weggetjes en af en toe gaat het steil naar boven.
Een uitgeprint detailkaartje van Google Maps blijkt erg handig, via een plek met een prachtig uitzicht op onze baai aan de ene kant en op Culebrita en de Amerikaanse Virgins aan de andere kant, komen we uiteindelijk op het strand.
Het water is er heerlijk om te zwemmen, maar er zijn veel mieren en andere kriebelbeestjes die het op ons voorzien hebben (we snappen nu waarom andere mensen met stoeltjes aan het sjouwen zijn!) zodat we niet lang blijven.
Moe, voldaan en smerig van de modder komen we weer terug op de boot en we nemen snel een duik in onze eigen poel.

Zaterdag 23 - Zondag 31 januari: Na nog een paar dagen heerlijk genieten gaan we vandaag verder naar de US Virgins, de amerikaanse maagdeneilanden.
Het is weer weekend en dat is duidelijk te merken aan patserige, lawaaiige powerboten die het mooie baaitje komen bezetten, 's nachts badend in het licht, zowel onder als boven water en natuurlijk constant een generator aan voor de airco. Terwijl wij de baai uitvaren worden we flink heen en weer geschud door zo'n boot die zonodig op volle snelheid vlak voor ons langs moet.

Onderweg varen we bij het kleine eiland Culebrita nog even de Tortuga baai binnen en gaan daar nog even lekker zwemmen en koffie drinken. Het is er een beetje onrustig door deining, maar het is er prachtig en we zien diverse zeeschildpadden dichtbij aan de oppervlakte komen.

  
St. Thomas, Charloite Amalie
De wind is vandaag heel gunstig uit het zuiden, ongeveer kracht 3 en het is een heerlijke relaxte zeiltocht naat Sint Thomas. Pas vlak bij onze bestemming gaat de motor aan als de wind helemaal wegvalt.
We varen langs de overvolle baaitjes van Flamingo en Druif en door een nauwe gaatje, de Haulover Cut, naar onze ankerplaats bij de hoofdstad Charlotte Amalie. Net voor we er zijn moeten we nog even uitwijken voor een landend watervliegtuigje, zij zijn een belangrijke schakel in de verbindingen tussen de eilanden.

Het is hier erg onrustig en af en toe liggen we flink te rollen: erg oncomfortabel. Toch blijven we hier een paar daagjes om in te slaan.
In de haven liggen ook de Maru met Irwin (Babette is even naar huis) en de de New Create met Joy en Hans.

Maandag 25 januari lost Hans zijn belofte in om oliebollen te bakken, ze zijn bijzonder lekker! Behalve Irwin van de Maru is ook de Zeevonk van de partij, zij zijn 's morgens de haven binnen komen varen. Het werd een geslaagde verlate oud-en-nieuw viering.

Hooters
   Op woensdagmiddag na vijf uur mogen bootjesmensen voor $ 5,00 in plaats van $ 15,00 met de kabelbaan omhoog een berg op, samen met Joy, Hans en Irwin maken we daar gebruik van.
Boven, bij Paradise Point, heb je een mooi uitzicht over de baai, de stad en alle cruiseschepen (soms wel 6 op één dag).

Als de zon onder is gaan we beneden eten bij Hooters (jawel, van die sexy dames!). Marijke en Joy kunnen niet van de Hoola-hoops afblijven en krijgen daarbij gezelschap van onze serveerster... We eten er goedkoop en goed.

Onze WiFi-adapter, nodig voor de ontvangst van internet op de boot, is kapot gegaan, we bestellen een nieuwe, te bezorgen bij het postkantoor (general delivery = poste restante).
De beloofde snelle levering via Priority Mail valt echter tegen...
Maandag 1 - woensdag 3 februari: We worden het zat om in deze onrustige haven te wachten op ons pakketje, we liggen heel erg te rollen, in de dinghy worden we nat van de golven en de wind, en bijna constant is er het gehuil van sirenes op de weg langs de baai. Na 2 keer vergeefs naar het postkantoor te zijn geweest besluiten we om maandagmorgen naar een ander plekje uit te zien en het later nog eens te proberen.

Via Buck Island gaan we naar Christmas Cove op Sint James Island. Wat een verademing! Alleen als er een veerboot voorbij komt liggen we even te rollen, het water is erg helder, we genieten van de rust en het uitzicht. We liggen helemaal als laatste in een hoek zodat we verder ook geen kleren meer aan hoeven te hebben.
Hier kunnen we ook weer zwemmen, zodra we in het water zijn (met masker op om het anker te checken) zien we onder ons 2 roggen spelen, een grote en een kleine. Later zien we ook weer zeeschildpadden, we raken er aan gewend, want we hebben ze de laatste tijd overal gezien, zelfs in de haven van Charlotte Amalie, het blijft natuurlijk wel heel leuk om ze te zien!
  
Zonsondergang, Christmas Cove


Woensdag gaan we nog een keer proberen of ons pakketje er al is. We varen eerst naar Benner Bay, wat heel ondiep blijkt te zijn, maar we vinden toch nog een mooi ankerplekje in de modder.
Rudi neemt daarna een safari-taxi naar de stad. Dit is het belangrijkste openbaar vervoermiddel op de Maagdeneilanden, het zijn overdekte, maar verder open busjes met plaats voor 20 - 25 mensen, je kan ze overal aanhouden, ze rijden een bepaalde route, je kan overal in- of uitstappen, daarna betaal je de chauffeur 1 of 2 dollar, werkt heel goed!
Op het postkantoor is ons pakket aanwezig, een gigantische doos met een paar heel kleine pakjes erin (antenne en adapter voor WiFi).
's Middags gaan we weer terug naar ons mooie plekje bij Christmas Cove om daar van de mooie zonsondergang te genieten.

Donderdag 4 - dinsdag 9 februari: Nu we geen verplichtingen meer hebben gaan we verder naar het oosten. Na een klein uurtje lekker zeilen pikken we een mooring boei op in Caneel Bay op het eiland St. John.
De meerboeien kosten 15,- dollar per nacht, ze worden geplaatst door de parkwachters. Het is vrij druk met bootjes, maar we liggen er heel mooi, dichtbij een prachtig strand en met een geweldig uitzicht op de eilandjes om ons heen.

Bij het binnenvaren zagen we de Lookfar liggen van Jill en Rod, we zijn vorig jaar af en toe met hun opgetrokken in Haïti en de Dominicaanse Republiek, ze zijn niet aan boord.
De Zeevonk met Joke en Henk ligt er ook al, zullen we nog wel vaker tegenkomen, en even later komt ook de New Create met Joy en Hans langs varen, zij pikken even verderop een boeitje op.
's Avonds maakt Joke lekkere pizza, daarna proberen Joke en Marijke gelijk op te spelen op hun trekzakken, maar dat lukt niet altijd even goed, ze hebben wel veel plezier en daar gaat het om.

Vrijdagmorgen, na even wat snorkelen bij een klein eilandje verderop, gaan we een stukje verder naar Francis Bay, onderweg komen we langs prachtige stranden met palmen en groene, vrij lage, bergen erachter.
Een groot deel van St. John is nationaal park, tegen een heuvel is een tentenkamp gemaakt, één van de eerste zogenaamde eco-resorts. We maken een wandeling over een pad door de mooie natuur en daarna eten we bij het restaurant van Maho Bay Camp. Het is prime rib avond, het is er vrij druk, maar het uitzicht is prachtig en het eten prima! We leren om korting te krijgen omdat we senior zijn, eindelijk!

Zaterdag komen Joy en Hans van de New Create ons helpen ons laatste blik Confit de Canard op te maken. We hadden een aantal blikken aan boord nog uit Frankrijk en de Canarische eilanden, opwarmen en klaar, wat rijst en groenten erbij, erg smakelijk!

Waterlemon-Cay en Watermelon Bay...
   Zondag een klein stukje verder naar Leinster Bay. We liggen in de oosthoek wat in het ene boekje Watermelon heet en in het andere Waterlemon, op onze plotter heet een klein eilandje in de baai: Waterlemon Cay, de baai zelf wordt Watermelon Bay genoemd???

Het eilandje herinneren wij ons nog uit 1990 toen we in St. Thomas een zeilboot gehuurd hebben. Indertijd waren we de enige boot die vlak bij ankerden (laagseizoen: eind oktober), we vonden het er erg mooi, nu liggen er ongeveer 15 aan een mooring en we vinden het nog steeds prachtig.

In deze baai zien we Jill en Rod van de Lookfar (zie april 2009), ze zijn een tijdje vrijwilliger in het park en moeten alle boten noteren en informatie geven.
Maandagavond worden we bij hun aan boord uitgenodigd voor het eten. Het werd een gezellige avond.

Dinsdag leggen we de dinghy op het strand en lopen langs het water naar de Annaberg ruines, deze zijn van de tijd dat de Denen de Maagdeneilanden in bezit hadden. We gaan ook nog kijken of we bij het camping-restaurant, waar we vrijdagavond geweest zijn, terecht kunnen voor de lunch, maar dat blijkt niet het geval. Wel kunnen we beneden bij het strand een hot-dog krijgen.
Onderweg horen we geritsel vlak naast de weg en als ik even de bosjes inloop sta ik oog in oog met een hert, ze knipoogt naar me en huppelt dartel verder de struiken in.
Al bij al hebben we ongeveer 4 uur gewandeld als we terug zijn bij de dinghy, voor ons vrij lang...

Woensdag 10 - maandag 15 februari: De Britse Maagdeneilanden oftewel de BVI's (British Virgin Islands) roepen. We klaren woensdagmorgen uit in Cruz Bay, waar we ook nog even uitstekend boodschappen kunnen doen en varen naar het noorden, richting Jost Van Dyke.
Great Harbour, de hoofdstad van het eiland is erg relaxed. Aan een zandweg langs het water zijn wat houten winkeltjes en een paar open restaurantjes. We kunnen hier inchecken, wat vrij snel gaat. De BVI's doen volgens het internet mee met het eSeaClear systeem, wat inhoudt dat je geen formulieren meer hoeft in te vullen, maar volgens de douane-beambte is zijn computer kapot en moet ik dus alsnog een lang formulier in viervoud invullen.
Marijke is intussen neergestreken bij Foxy's Bar, welbekend in deze streken. Ze zit aan een lekkere tropische cocktail, we eten er ook heerlijke hamburgers.

Als we terugkomen bij de boot blijkt de drukke ankerplaats nog drukker te zijn geworden, een franse charterboot ligt op een paar meter afstand naast ons en vlak voor ons ligt ook weer een boot erg dichtbij. De Fransen zijn niet aan boord. De boot voor ons kan nog wat ketting innemen, wij dan ook en als de Fransen 's nachts terug zijn laten ze op mijn verzoek het anker verder uitvieren, zodat er wat meer ruimte komt. (Ze hadden eerst 20 meter ketting bij een diepte van 12 meter, heel erg weinig!).

  
Harris Place
Na Great Harbour gaan we de volgende dag een baaitje verder naar ... Little Harbour.
Cynthia van Harris' Place komt vertellen dat we 25 dollar moeten betalen voor de mooring, die we hebben opgepikt. Na wat onderhandelen krijgen we een gratis overnachting als we bij haar komen eten. De lobster was erg lekker en een grote fles wijn, waarvan we zelf maar moesten inschenken en later per glas afrekenen, was leeg toen we ongeveer 4 uur later weer teruggingen...
Wel heerlijk rustig geslapen!

Nadat we vrijdag weer een beetje bijgekomen zijn, gaan we bij de oostkant van het eiland kijken. Het is er erg mooi, maar deze dagen is er een behoorlijke oceaandeining zodat we naar de beschutte haven van Sopers Hole op Tortola zeilen om te overnachten.
Bijna alle moorings zijn bezet, we vinden er nog één, volgens omringende boten privé, toch gaan we hier maar aan liggen en blijven we aan boord voor het geval we plotseling weg moeten. De boot achter ons, ook aan een meerboei, ligt wel erg dichtbij, maar het gaat net.

Zaterdagmorgen komt iemand langs om 25 dollar te innen, we mogen aan een andere boei liggen met wat meer ruimt om ons heen.
's Middags kunnen we wat boodschappen doen en eten we een lekkere sandwich bij Pussers Landing. Soms, zoals nu, nemen we een late lunch, voor ons is dat dan gelijk ook het diner, hooguit nemen we 's avonds nog iets kleins.
Het is hier erg rustig, zelfs op zaterdagavond horen we alleen de honden blaffen, we slapen heerlijk.

Zondagmorgen varen we naar Brewers Bay aan de noordkant van Tortola, de wind wordt zuidelijker volgens de verwachting en de oceaandeining moet ook afnemen. We schuifelen tussen de ondieptes naar binnen en liggen in het begin helemaal alleen in een prachtige baai. Er staat nog wel wat deining, maar deze is vrij lang zodat we er niet veel last van hebben.
Op het mooie verlaten strand dichtbij staan nog wel brekers. Als er later nog een charterboot in de baai komt ankeren en de mensen in hun zondagse kleren naar het strand gaan met hun dinghy, zien we ze vol water slaan, met hangende pootjes komen ze weer terug naar hun boot, natuurlijk wel vervelend voor ze.
In de loop van de nacht neemt de deining, tegen de verwachting in, weer toe. Vlak naast ons zien we brekers bij de ondiepte in het midden van de baai. We gaan maar snel anker op en varen opnieuw naar Little Harbour op Jost van Dyke.

Rod van de Lookfar is vandaag jarig en zijn vrouw Jill heeft ons gevraagd om om 6 uur 's avonds bij Foxy's te zijn om hem te verrassen. Om niet gezien te worden liggen we dus een baaitje verder en gaan we 's avonds met een taxi naar het restaurant in Great Harbour.
We blijken met 8 man te zijn, we eten er heerlijk, een geslaagde surprise-party!

Dinsdag 16 - zondag 21 februari: We gaan even kijken bij White Bay Op Jost van Dyke, een prachtig strand met een rif ervoor. Er liggen een paar boten, we zien ze behoorlijk liggen rollen, dat is dus niets voor ons!
Door naar The Bight op Norman Island. De wind is behoorlijk hard en bijna recht op de neus, we motorzeilen ongeveer 2 uur. De baai zelf is goed beschut, maar erg druk. Er zijn nu meer dan 100 moorings en bij de ingang liggen nog 6 mega-motorjachten voor anker.
20 Jaar geleden lagen we hier met een paar boten. Er lag toen ook een mooi oud houten schip met een restaurant en bar erop, waar we goede herinneringen aan hebben, we hebben daar heel romantisch gegeten indertijd. Nu ligt daar een oud stalen schip, ook met een bar en een restaurant, maar met keiharde muziek en veel lawaaiige jongelui.

The Indians
   De volgende dag willen we naar Deadman Bay op Peter Island. We komen eerst langs de The Indians, een paar rotsen vlakbij Pelican Island. Je moet daar goed kunnen snorkelen, maar het is er erg druk en we hebben geen zin om tussen al die spartelende armen en benen te zwemmen.
We varen door naar Little Harbour, ook op Peter Island, we vinden dit zo'n mooie plek dat we besluiten er te blijven. Je moet hier 'Mediterraan' parkeren d.w.z. met een lange achterlijn naar de kant. Een langsvarende motorboot is zo vriendelijk om onze lijn naar de kant te varen en aan een rots te knopen, dat is makkelijk!
De motorboot die ons heeft geholpen blijkt zoals verwacht bij een mega-jacht te horen die later ook op dezelfde manier in de baai komt liggen.

Het water is hier heel helder, mooi snorkelen dus tussen de duizenden kleine visjes. De pelikanen zijn hier gek op, ze duiken constant vlak bij de boot in het water.

We worden nagewuifd door alle pelikanen van de baai als we donderdag doorgaan naar Deadman Bay, we nemen met weemoed afscheid.
We hebben van diverse mensen gehoord dat het hier aan de noordoostkant van Peter Island mooi ankeren is. Het strand is inderdaad prachtig, maar wel vrij druk en er zijn ook veel boten in de baai. We ankeren buiten het gewoel in de oosthoek, net binnen het rif.

's Middags weet een franse catamaran zich nog tussen ons en het rif te wurmen. Na een paar uur knoeien met een achteranker vertrekken ze als het donker is...

Vrijdag: Afgelopen nacht geen gerol maar gestamp! De wind is 180 graden gedraaid en staat nu bijna recht in de baai. Er staat nu een korte golfslag, maar niet oncomfortabel. Het anker heeft gelukkig goed gehouden!
Na een paar keer zwemmen en een uitgebreid ontbijt gaan we naar Road Harbour bij Road Town, de hoofdstad van de BVI's. Er wordt regen verwacht en we moeten ook nodig boodschappen doen. We meren af in Village Cay Marina, vlak bij het centrum. We hebben hier uitstekend internet voor de verandering!

Maandag 22 - Vrijdag 26 februari: We hebben geen spijt gehad om even in een marina te liggen, de accu's zijn weer afgetopt, we zijn lekker uit eten geweest, de voorraden zijn weer aangevuld, de boot is schoongemaakt etc.
Het was een beetje somber de afgelopen dagen met af en toe regen, het was toch een beetje afzien geweest als je binnen moet zitten in een afgelegen baai zonder internet.
Ook voor vandaag, maandag, werd regen voorspeld, maar dat valt gelukkig mee.
We varen om het oosten van Tortola, langs Marina Cay en Scrub Island naar Cam Bay aan de oostkant van Great Camanoe.

  
Zeevonk
Eigenlijk verwachtten we een vol baaitje want er is niet veel plek en het is al 3 uur in de middag, tot onze verrassing zijn wij de eerste boot, dit komt waarschijnlijk ook omdat het off-limits is voor de bare-boaters (boten die zonder betaalde schipper varen) vanwege de riffen bij de ingang.
Er is wel iemand aan het snorkelen in de baai, "hoe is het Marijke?" zegt de snorkelaar tegen Marijke die op het voordek bij het anker staat... en jawel, het is Henk van de Zeevonk, die aan de westkant van het eiland in Lee Bay ligt! We verwachtten ze nog wel eens ergens tegen te komen, maar het is wel erg leuk dat het op zo'n afgelegen plek is in het verder zo volle zeilgebied.

Intussen zijn er meerdere boten het kleine ondiepe baaitje binnen komen varen en ook de Zeevonk komt hier naar toe.

We lopen de volgende dag over de landengte van Great Camanoe naar Lee Bay en worden verrast door het prachtige uitzicht. De baai zelf is leeg op duikende pelikanen na, over de mooie turkooizen kleuren zien we de bergen van Guana Island en Tortola. We gaan op een platte steen zitten en genieten...

De wind is toegenomen, we motorzeilen tussen de Dog Islands door, het heldere water hier nodigt uit om te snorkelen of te duiken, maar door de harde wind zijn de ankerplaatsen heel erg onrustig. We varen door naar Savannah Bay op Virgin Gorda. Ook hier is het niet druk omdat je door een rif bij de ingang moet manoevreren, er liggen een paar boten.
Er is hier een mooi lang strand, jammer dat ze dichtbij tegen een heuvel aan het bouwen zijn, de shovels die stenen ruimen maken veel herrie.

Ondanks het beschermende rif liggen we de hele nacht een beetje onrustig, kennelijk kan de zee goed door de gaten van het rif komen. Het is wel uit te houden maar niet comfortabel.

Woensdags blijkt de wind west, ongebruikelijk en niet volgens de verwachting. We besluiten naar de Gorda Sound te gaan in het oosten van het vaargebied van de BVI's. Dit is een ruime plas water, aan alle kanten beschermd door eilanden of riffen.
We ankeren onder Moskito Island, de naam heeft niets te maken met muggen maar met de naam van de indianen die er vroeger woonden.
Aanvankelijk lagen er 3 boten ver van elkaar, maar in de loop van de middag stroomt het aardig vol, helaas komt een lawaaiige motorboot dicht naast ons liggen, we zijn te lui om te gaan verkassen.

In de loop van de nacht draait de wind weer gewoon naar het oosten, we liggen nu aan lager wal, maar aangezien Blunder Bay (het westelijke deel van de Gorda Sound) niet erg diep is en maximaal ongeveer 1 km breed, hebben we geen last van de kleine golfjes die er nu staan.

Marijke wil vanmorgen speculaas maken voor bij de koffie. Helaas glijdt het deeg in de oven op de brander (door een golf van de grote tender van die rotmotorboot naast ons, die zo nodig full speed vlak langs ons moet gaan) en de speculaas wordt zwart en grote rookwolken walmen door de boot. Afijn een paar uur later is de keuken nog nooit zo schoon geweest...

Leverick Bay
   Vandaag (donderdag) willen we op ons gemakje de Sound rondvaren, er zijn een aantel luxe resorts en een paar marina's, maar ook een aantal plaatsen met meerboeien.

We komen niet ver, na 10 minuten komen we al een heel mooi half baaitje tegen: Little Trunk Bay. We liggen hier helemaal alleen vlakbij een strandje met palmen en begroeide heuvels erachter waar ook geen mens is, er is ook helemaal geen weg in de buurt.
Als we met de dinghy terug komen bij Lizzy na in het naburige resort, Leverick Bay, een hapje te hebben gegeten, liggen er op nog 2 boten, we hebben totaal geen last van ze want ze liggen ver genoeg bij ons vandaan.

Wat een heerlijke plek is dit, wat een rust! Golven zijn er nauwelijks, alleen als er een bootje door de ondiepe passage tussen Moskito Island en Virgin Gorda vaart. We horen alleen de vogeltjes en als het donker is de krekels.

Ook dit is weer zo'n paradijsje waar je niet weg kunt komen, we blijven hier dus nog maar een dagje. Intussen liggen we weer helemaal alleen!

Zaterdag 27 - Zondag 28 februari: De lekkerste hamburgers van de Maagdeneilanden zegt onze vaargids, dat moeten we dus even gaan uitproberen. Het is moeilijk om ons mooie plekje in de steek te laten maar aan de andere kant is het lager wal geworden waardoor het water een beetje choppy is, er is zelfs een andere boot in de buurt komen liggen.
Fat Virgin Café maakt inderdaad hele lekkere hamburgers. Na de (late) lunch gooien we de opgepikte mooring weer los en ankeren we ten zuiden van Prickly Pear Island, niet ver van Saba Rock en de Bitter End Yacht Club, een bekend resort.
Bij BEYC is een klein winkeltje waar we wat sinaasappels en een ananas kunnen kopen, het stelt verder niet veel voor.

Vandaag, zondag, gaan we naar Anegada, ongeveer 15 Nm ten noorden van de rest van de Britse Maagedeneilanden. De wind staat bijna recht achter, wat voor een erg rollerige overtocht zorgt en naar later blijkt, voor een onrustige ligplaats.

De aankomst bij dit koraaleiland verloopt rommelig want de betonning klopt totaal niet met de kaart: als we de betonning volgen gaan we dwars over een gevaarlijk rif heen volgens onze plotter, geen lekker gevoel! We rollen heel voorzichtig naar binnen. Bij nadere bestudering van de vaargids blijkt dat er in 1992(!) een herziening is geweest waardoor sommige kaarten niet goed meer zijn. Onze in 2007 aangeschafte kaart voor een recent model van Raymarine blijkt dus niet te kloppen!
  
Anegada Lobster

Ook het oppikken van een meerboei ging verkeerd, er bleek geen lijn meer aan te zitten, nog even een poging gedaan om snel een lijn door de ketting te rijgen, maar dat mislukte door de ruwe zee, onze pikhaak verdween in de golven, tja, de zee geeft en de zee neemt...
Na verderop aan een beter boeitje te hebben vastgemaakt gaat R nog even duiken, gelukkig is de eerste duik raak en komt de oude, een paar keer gerepareerde pikhaak weer boven water, zo komen we er natuurlijk nooit vanaf...

Het Anegada Reef Hotel is al heel lang beroemd om de verse lobsters, dat wordt dus lekker eten vanavond!

NB De kreeft was inderdaad één van de lekkerste die we ooit gegeten hebben, een omweg waard! Ze worden klaargemaakt op oude oliedrums, gewikkeld in aluminiumfolie. Je zit met je blote voeten in het zand vlak bij het water en het was nog volle maan ook, wat wil een mens nog meer? Maandag 1 - donderdag 4 maart: Vandaag is het zowat windstil, voor woensdag wordt weer wind uit het zuiden verwacht en we weten nu uit ervaring dat het water hier dan onrustig is. We willen dus morgen weer vertrekken.

Anegada
   's Middags maken we een wandeling naar het meest westelijke punt van het eiland. Anegada is bekend om zijn prachtige maagdelijke stranden. We komen onderweg niemand tegen en duiken op het verste punt bloot in het heerlijke water.
Ondanks dat de kust beschermd wordt door een rif, waar de oceaandeining op kapot slaat, komen we langs een paar huisjes die half zijn weggezakt in het water.

Dinsdag komt de wind uit het oostzuidoosten, het is heerlijk zeilen terug naar de Gorda Sound.

Al van verre zien we de Zeevonk weer liggen. We ankeren achteraan het veld met boten bij Leverick Bay en liggen dan lekker op ons zelf.
Als we even later langs wippen bij Joke en Henk, hun gasten zijn even een dagje weg, krijgen we spontaan een heerlijke wrap met kip voorgeschoteld.

Op woensdag huren we een autootje om naar Spanish Town te gaan om uit te klaren, een leuke rit over Virgin Gorda met prachtige uitzichten.

Donderdagmiddag zijn we klaar voor de oversteek naar Anguilla. We vertrekken laat in de middag, het is de bedoeling om na 75 mijl 's morgens aan te komen, de wind lijkt niet ongunstig: zwak tot matig uit zuidoost.

Vrijdag 5 - maandag 8 maart: Na een voorspoedige overtocht komen we om 08:30 uur aan in Road Bay, waar we moeten inklaren. Onderweg was de wind rond de 10 knopen (kracht 3-4), helaas wel op de neus, we hebben dus de hele weg gemotorsaild, het rollen viel deze keer mee.

  
Anguilla
Anguilla ziet er heel relaxed uit, je loopt van de dinghysteiger door het zand gelijk bij de autoriteiten naar binnen. Het inklaren verliep heel soepel bij uiterst vriendelijk dames. Ze gebruiken hier zelfs eSeaClear, een systeem waarbij de gegevens van boot en bemanning bewaard worden op internet en je via het internet kan zeggen dat je er aan komt, scheelt een hoop invulwerk!
De ruime baai is vrij vol en er komt een lichte deining naar binnen.

Een grote verrassing was de Barrel Stay, waar wij aan het eind van de middag terecht kwamen toen we een eindje over het fijne strand liepen. Zo lekker eten in zo'n omgeving is zeldzaam, alles klopte!

Het weer dit weekend was minder, dit zagen we aankomen en was de reden dat we afgelopen donderdag vertrokken zijn van de BVI's. Wat we niet goed ingeschat hebben was de deining in de baai in combinatie met de wind. De regen en de zware bewolking maken het een beetje somber, maar dagenlang ontzettend liggen rollen was wel oncomfortabel! 's Nachts konden we nauwelijks slapen omdat je jezelf steeds schrap moet zetten om niet het bed uit te vallen.
We hebben ons vermaakt door een hele serie van 24 hours te kijken.

Op maandag was het weer nog wel zwaar bewolkt, maar het was wel droog. Toen we even op het strand liepen en aan iemand de weg vroegen, werden we spontaan in een oud busje geladen en naar het gevraagde uitzichtpunt gebracht via een grote omweg en daarna weer keurig terug gebracht. Erg aardig!

We hadden niet zoveel zin om in de regen, veel wind en deining naar St. Maarten te zeilen en daar in de drukte van de Heineken Regatta terecht te komen, we vertrekken dus pas dinsdag.

Dinsdag 9 maart: Na de betrekkelijke rust van Anguilla komt Sint Maarten bedrijvig over: Simpson Bay ligt vlakbij het vliegveld met alle lawaai vandien, in de baai veel dinghies en toeristenbootjes en de weg achter het strand is ook erg druk. Het strand ziet er wel mooi uit en het water is lekker schoon.
Marijke is van plan om snel naar Nederland te gaan om de (klein-)kinderen te zien. Voor de boot is hier alles te krijgen. We willen dus wat onderhoud plegen en verwachten hier wel een maandje te zijn.

Sint Maarten
   Zondag 14 maart: In het nederlandse gedeelte van Sint Maarten moeten we US$ 40,- per week betalen nog afgezien van de kosten voor in- en uitklaren, ook om door de nederlandse brug te gaan naar de Lagune moet worden betaald. Na een week gaan we dan ook anker op, varen om de westkant van het eiland heen om vervolgens door de brug aan de franse kant de Lagune in te gaan. Totale kosten zijn US$ 7.50, dat scheelt dus nogal.

We gaan in de Lagune liggen omdat er altijd wel een beetje deining is buiten: als de wind noord van oost is aan de noordkant (Marigot Bay, Grand Case en Anse Marcel) en als de wind zuid van oost is aan de zuidkant (Simpson Baai, Grand Bay). Zoals eerder in de verslagen gemeld liggen we dan al snel te rollen en is het leven aan boord minder comfortabel. Op de Lagune missen we wel het mooie water om te zwemmen, er liggen veel boten (die allemaal in het water lozen) en het water is niet zo erg helder, er zijn maar twee smalle doorgangen naar open zee.

Dinsdag 16 - eind maart: Vandaag vertrekt Marijke naar Nederland voor haar vitamine K (Kleinkindereren)! Rudi blijft aan boord om onderhoud te (laten) plegen en onderdelen aan te vullen zoals water-, olie- en brandstoffilters, impellors, aandrijfriemen etc. etc. Island Waterworld en Budgetmarine doen daar goede zaken.
De buiskap krijgt nieuwe ramen zodat we daar weer doorheen kunnen kijken. De bijboot wordt vervangen en gelijk ook maar de buitenboordmotor. De oude spullen worden snel verkocht via het radionetje ('s morgens om 07:30 kanaal 14). Torretje en Knorretje lopen weer als een zonnetje na een deskundige blik van Ton, de dieselspecialist die ze allebei onderhanden neemt. Torretje liep het laatste jaar steeds slechter, haalde zijn toeren niet meer en hield af en toe in. De oplossing bleek heel simpel: de brandstoffilters vervangen, ik had daar stom genoeg nooit aandacht aan besteed.
Zelf vervang ik de waterpomp van de generator, een heidense klus omdat je er nauwelijks bij kunt komen. April glijdt voorbij.
Ik heb een autootje gehuurd om het eiland te verkennen. Via slechte smalle weggetjes naar mooie uitzichtpunten en een paar keer het eiland rond. Het is even makkelijk, maar op de lange duur niet echt noodzakelijk omdat je met de dinghy ook op de belangrijkste plekken komt en vaak is het via het water nog veel sneller ook, alleen kan het water van de Lagune wel woelig zijn door de vlagerige wind die tussen de bergen door komt.
Meestal ga ik ergens in de middag een hapje eten en ontdek op die manier een paar leuke plekjes zoals Karakter op Simpson Beach en 'La Petite Auberge' in Marigot.

Op de Lagune gaat de aangroei van de onderkant van de boot heel snel. Met rustig weer ga ik een keer 's morgens door de nederlandse brug naar buiten (dat kan wel voor niets) om het onderwaterschip vrij te maken van schelpjes. Na uren werken zijn in ieder geval de schroef en de waterlijn weer schoon. Weer omvaren (even lekker zeilen) en aan het eind van de middag weer aan de franse kant naar binnen.

Vrijdag 16 - 26 april: Marijke had al eerder terug willen komen maar is nog even gebleven om op 12 april de tweede verjaardag van onze kleindochter Lily te vieren. De vlucht van vandaag, vrijdag, gaat niet door, een IJslandse vulkaan steekt daar een stokje voor. Vanwege de langdurige problemen in de vliegerij vanwege de aswolk is het voorlopig verboden om op standby basis te vliegen. Dit betekent dat onze plannen om alle eilanden van de oostelijke Carieb te zien niet kunnen doorgaan vanwege tijdgebrek, immers 1 juni begint officieel het orkaanseizoen en de deskundigen voorspellen een 'interessant' jaar, met andere woorden: er worden veel orkanen verwacht. We willen dus op tijd terug zijn op 'ons' Bonaire.
  
Carnaval Philipsburg


Intussen is ook de Stamper hier aangekomen en het is gelijk weer gezellig als vanouds. Samen met Mechtelien en Wolf gaan Lizzy en ik op woensdag naar de baai van Grand Case. De wind is gunstig en we liggen daar prima. 's Avonds gaan we heerlijk uit eten bij één van de vele restaurantjes. Je kunt er alle kanten op van duur tot erg goedkoop bij een zogenaamd Lolo barbecue restaurant waar het glaasje wijn duurder is dan het eten.
Na 2 dagen vaar ik verder door via Anse Marcel (goede gratis WiFi!) naar Orient Bay, waar het ondanks de bescherming van een rif toch een beetje onrustig ligt.
De volgende dag langs Ilet Pinel en Ile Tintamarre weer terug. De wind is naar het noorden gedraaid en daardoor zijn de baaien aan de franse kant erg woelig, dus 's avonds maar weer de Lagune op.

Dinsdag 27 april: Toch nog onverwacht kan Marijke met een vlucht mee. Ze is nog helemaal in de wolken van de leuke tijd die ze met de kleinkinderen heeft gehad, o.a. een dagje met June naar het zwembad van Tropicana in Rotterdam.

Donderdag 29 april: Vandaag en morgen is iedereen aan de nederlandse kant van Sint Maarten in de ban van Carnaval, dit wordt gevierd met twee keer een optocht door Philipsburg.
We varen mee met de Kontiki van Ilona en Johan, een mooie catamaran (rolt niet!), naar Grand Bay. De optocht komt 4 uur later dan aangekondigd maar is de moeite waard: luide ritmes, erg kleurrijk en veel sexy dames! We wachten nog even op rustiger weer om naar Saba te vertrekken en doen intussen leuke dingen op Sint Maarten zoals vrienden zien, een middagje strand etc.

Woensdag 5 - zaterdag 8 mei: Sint Maarten wil ons niet loslaten: als ik de motor wil starten de dag voor vertrek gebeurt er niets dan een paar zachte tikjes. Gelukkig zit er een schakelaar op het motorinstrumentenpaneeltje waarmee ik kan starten via de huisaccu's i.p.v. de eigen startaccu en dat werkt goed. Snel een nieuwe accu gehaald bij Budget Marine en daarmee is dat probleem opgelost.
Als we donderdagmorgen op de dag van vertrek de generator nog even willen draaien blijkt deze onmiddellijk af te slaan vanwege een te hoge temperatuur. We gaan door de brug en ankeren dan in Simpson Baai om de impellor van de waterpomp te vervangen, een ongelooflijke rotklus omdat het erg moeilijk is om er bij te komen, eerst de koelwaterpomp weer gedemonteerd vervolgens de impellor vervangen en dan weer monteren, een paar uur zweten en vloeken later kunnen we dan eindelijk op stap richting Saba.
Torretje pruttelt vrolijk mee zodat we niet hoeven te kruisen en na een paar uur pikken we een mooring op in Ladder Bay, waar ook de Stamper al aanwezig is.
De eerste indruk van Saba is een beetje somber, het is zwaar bewolkt, het regent af en toe en de donkere, vulkanische bergwand gaat vrij steil omhoog.
Het water is onrustig. Als in de nacht de wind afneemt liggen we tegen de meerboei aan te bonzen wat vlak naast ons hoofd veel lawaai maakt.

The Bottom, Saba
   De volgende dag varen we samen met Mechtelien van de Stamper naar het haventje aan de zuidkant. Wolf, Ilse en Wouter gaan via de 'Ladder' het eiland op, we ontmoeten elkaar in The Bottom.

De ruwe bolster heeft een blanke pit. Het eiland is hierboven veel lieflijker, veel bloemen overal en aardige mensen. We regelen voor de volgende dag een duik.

Marijke en ik gaan op zoek naar een hotel voor een nacht, we zijn op 8 mei 40 jaar getrouwd! We proberen iets te regelen via het toeristenbureau, maar bij het betreffende guesthouse aangekomen voldoet het niet aan onze verwachting, je moet eerst 60 treden steil omhoog klimmen en langs een vieze vijver in plaats van een mooi zwembad zoals beloofd. Als we nog wat verder kijken komen we bij het Shearwater Resort, dit hotel overtreft onze verwachtingen, alles klopt: prachtige ruime kamer, fantastisch uitzicht en heerlijk eten!

Op vrijdag maken we samen met Wolf 2 prachtige duiken, een specialiteit van Saba.

's Middags laten we de boot achter aan een mooring bij het haventje en slapen een nachtje in ons mooie hotel. Het water is erg wild aan de zuidkant, in en uit de bijboot komen is niet makkelijk...

Zondag 9 mei: Verder naar Sint Eustatius, ook vandaag motorzeilend tegen de wind in. Statia is erg rustig op deze zondag als we na aankomst nog even naar het dorp wandelen, dat iets hoger ligt. De mooie oude huisjes liggen er dromerig bij. Vroeger was dit één van de rijkste eilanden van de Caribbean (zie de link). We vinden het te warm en te ver om de Quill te beklimmen.

  
Lunch, St. Kitts
Maandag 10 - dinsnsdag 18 mei: Eindelijk weer eens een stukje heerlijk zeilen! Als we onder de kust van St. Kitts komen valt de wind weg en moeten we het laatste stuk op de motor.
We hebben geen zin om te liggen rollen, er staat een beetje deining op de rede, dus gaan we de Marina in en liggen daar heerlijk rustig.
Voor US$ 20 per week hebben we uitstekend snel internet aan boord via Free WiFi 10, kunnen we eindelijk de site bijwerken!

Op woensdag maken we met een taxi een rondje over het eiland waarbij we heerlijk lunchen op de Rawlings Plantage, een speciaal voor ons gemaakt buffet van lokale lekkernijen (zie foto).

We krijgen een paar dagen met harde wind en regen, zodat we lekker in de Marina blijven, het plan is om zondag a.s. naar White House Bay te gaan aan de zuidwest kant van St. Kitts en daarna via Nevis richting Montserrat en Guadeloupe.
Buiten de haven zien we andere boten flink liggen rollen, de Marina is niet al te duur, we hebben dus een goede keuze gemaakt.

Zondags is het weer wat beter, het is een klein uurtje varen naar White House Bay aan de zuidwestkust van St. Kitts. Ondanks af en toe harde wind liggen we daar heerlijk rustig in schoon water. Een paar andere boten liggen op ruime afstand, we hoeven dus voorlopig geen kleren aan en kunnen heerlijk zwemmen en relaxen met een boek enzo.

In de vaargids lezen we over een lekker restaurantje de 'Beach House'. Ze komen ons halen bij een steigertje hier in de baai. Turtle Beach is aan de windkant (Atlantische kant noemen ze dat hier), we lunchen er heel leuk met een mooi uitzicht over de baai en Nevis.
Als ze ons terug brengen is er een troep aapjes in de weer bij de parkeerplaats bij de steiger, ze zijn maar klein en bijten niet zegt men...
Op de steiger kleedt Marijke zich spontaan uit en zwemt terug naar de boot een paar honderd meter van de kant.

Woensdag 19 mei: Na het zwemmen even een stukje verder gevaren, we liggen nu op de rede van Charlestown, Nevis en hebben zowaar gratis internet op de boot!

Aan het eind van de middag komt de Stamper even aanwippen. Zij waren op weg van Sint Maarten naar Trinidad, maar hebben onderweg lekkage gekregen en ze zijn blij met een nachtje rust. We eten op de Lizzy, Marijke improviseert wat met chicken nuggets uit de diepvries en aardbeien met slagroom... Het werd natuurlijk weer een heel gezellige avond.

Cashewvrucht met het nootje onderop
   Donderdag 20 - vrijdag 21 mei: Naar Montserrat is het bijna 8 uur stampen tegen de wind (kracht 5) in. De boot is weer goed zout!
De ankerplaats in Little Bay is, ondanks de wilde zee buiten, erg rustig. Er is een beetje lange deining, waar we gelukkig geen last van hebben.

Een toertje over dit eiland met een actieve vulkaan is een must. Joe (fearless) Phillip is erg informatief, hij heeft foto's van veel plaatsen, vóór en na de uitbarsting, het is wel een beetje ramptoerisme, zeker als we met de auto over een met modder en hard geworden vulkaanstof gevulde rivierbedding rijden en daarbij zowat over het dak rijden van een groot huis van 2 verdiepingen.
De verlaten en verwoeste hoofdstad Plymouth is verboden gebied. Wel zien we een interessante film over de uitbarsting van 1995 en later, in het observatorium.
Het noordelijke deel van het eiland is prachtig groen met veel bloemen, de cashewvruchten en mango's liggen er voor het oprapen.

In de nacht van vrijdag op zaterdag is er in onze baai veel kabaal, muziek kunnen we het niet noemen, zodat we na 12 uur geen oog meer dichtdoen. Als we om 06:00 uur vertrekken is de herrie nog steeds bezig.
  
Montserrat

Zaterdag 22 - woensdag 26 mei: Rond het zuiden van Montserrat moet je 2 mijl buiten de kust blijven vanwege de nog steeds actieve vulkaan. De stofwolk valt mee en we kunnen goed de kust zien met de ruines van Plymouth en de lavastromen er om heen.

De tocht naar Deshaies, in het noordwesten van Guadeloupe, valt niet tegen, de golven zijn minder hoog dan het vorige stuk.
Het mooie baaitje spreekt ons wel aan, we blijven nog een dagje. Jammer dat het water af en toe een beetje vies is.

Guadeloupe lijkt op een vlinder. Door het midden tussen de vleugels loopt de Rivière Salée tussen mangrovebossen en komt in het zuiden uit bij de grote havenstad Pointe-à-Pitre.
Maar eerst gaan we om de bovenkant van de linkervleugel heen naar Ilet à Fajou, waar we beschermd door vele riffen heerlijk rustig kunnen ankeren. Als we daar op 2e pinksterdag aankomen zijn er nog een paar plezierbootjes, deze gaan 's middags weg, we liggen dan helemaal verlaten te genieten totdat blijkt dat er wel heel veel vliegen zijn. Marijke houdt niet van vliegen en even later loop ik tot mijn kniën door de vliegenlijken (misschien ietsje overdreven).

De volgende dag varen we tot de eerste brug in de rivier. We liggen hier tussen de mangroves, maar de muggen, die we hier in groten getale hadden verwacht, blijken erg mee te vallen, misschien mede dankzij de petrolielamp.

De bruggen gaan alleen 's morgens heel vroeg open. We staan om 4 uur op en na een kort nachtelijk tochtje gaan we voorbij de 2e brug om half zes weer voor anker en verder slapen...

Woensdag overdag gaan we in de marina van Pointe-à-Pitre taxfree diesel tanken en lunchen daar gelijk in een leuk restaurantje.
We willen naar een eilandje even verderop langs de kust voor de nacht, als we voorbij de riffen komen blijkt er een flinke zee te staan. We keren terug en gaan in de haven voor anker, niet zo gezellig, maar wel rustig.

Donderdag 27 mei: De tocht naar Les Saintes is weer ouderwets: stampend en hakkend heel hoog aan de wind met de motor bij. Het is de moeite waard, want Bourg des Saintes blijkt een schattig plaatsje.

Het is moeilijk om op het internet te komen, er is een winkel die tegen betaling WiFi heeft, maar het systeem is momenteel kapot. Dus dan maar ouderwets naar een (lawaaiig) internetcafé. Omdat het orkaanseizoen snel dichterbij komt is het raadzaam het weer goed in de gaten te houden. We zien een periode met weinig wind en zelfs een wind-reversal bij Bonaire rond 1 juni, we stellen onze oversteek een paar dagen uit. Intussen kunnen we het onderwatschip goed schoonmaken, het diepe onderwatergedeelte met de duikfles op de rug. Dinsdag 1 juni: 11:30 Uur vertrek naar Bonaire.

Vrijdag 4 juni: Aankomst Bonaire 10:00 uur. We hebben een heerlijke tijd op Bonaire! Donderdag 5 - dinsdag 10 augustus: Het lijkt er op dat er 10, 11 of 13 augustus plaats is op de KLM vluchten van Curaçao naar Amsterdam. We vieren Marijke's verjaardag op 3 augustus nog op Bonaire en vertrekken 2 dagen later naar Klein-Curaçao.
Onderweg komt een helicopter van de kustwacht zijn kunstjes laten zien en vraagt via de marifoon naar onze gegevens. Als we even later op "Klein" aankomen zien we er de Jaguar, een cutter van de kustwacht, aan een mooring liggen. Zij vertrekken 's avonds en dan zijn we helemaal alleen op dit prachtige plekje.
Het heftige rollen voorkomen we door bij het strand te ankeren en achter vast te maken aan een meerboei die daar door de Insulinde is gelegd. Zij maken regelmatig tochtjes vanuit Willemstad naar Klein-Curaçao.
Overdag komen er wat boten met toeristen, we hebben daar weinig last van omdat ze verderop liggen en ze 's middags al weer vroeg vertrekken.

Op zondag komt de Insulinde er zelf aan, we maken los van hun meerboei en vertrekken na het ontbijt rustig naar Curaçao. We maken even een rondje op het Spaanse Water, wat vrij vol ligt, en gaan dan verder naar Willemstad, waar we door de pontjesbrug varen naar de werf van Curacao Marine, waar de boot de kant op gaat.

Dinsdag vertrekken we naar Amsterdam, er zijn gelukkig nog wat plaatsen voor ons beschikbaar. Ons plan is om tot ongeveer half oktober in Nederland te blijven en dan na het orkaanseizoen weer verder rond te kijken in de Carieb. De Pacific stellen we nog een jaartje uit omdat Jeroen en Jane volgend jaar mei gaan trouwen. Op 1 september worden we door Martin en Ellen gevraagd om bij hun aan boord mee te doen met de Tailwind-regatta, dit zijn een paar vrienschappelijke onderlinge (KLM) zeilwedstrijdjes op het Ijsselmeer bij Enkhuizen.
Heerlijk om weer even in Nederland op het water te zijn en veel oude collega's te zien.

Onze tijd in Nederland wordt gebruikt om ons huis weer eens op te knappen, dit was niet meer gebeurd sinds we in 1995 in dit huis zijn komen wonen. De vloer moest nodig vervangen en ook worden de muren geverfd, nadat het oude behang er af is gestoomd. Tom, een zeilvriend, die toevallig ook een tijdje in Nederland is, heeft er een hele klus aan. Van donderdag 7 tot maandag 11 gaan we naar Engeland om kennis te maken met de ouders van Jane. Ook het nieuwe huis van Jeroen en Jane in Beverley moeten we natuurlijk bewonderen.
Jeroen en Jane gaan 28 mei trouwen in een heel oud kerkje in Bartlow, waar de ouders van Jane wonen.

Donderdag 14 oktober heeft Rudi een zeer geslaagde reünie van de Rijksluchtvaartschool. Verreweg de meesten van onze klas (1966-2) zijn aanwezig. Er is zelfs een Saab Safir aanwezig, ons eerste lestoestel, met de mogelijkheid om weer even een stukje te vliegen... nostalgie! We hebben de laatste maanden weer uitgebreid met familie en vrienden kunnen knuffelen, maar de winter komt er aan en dat betekent dat in de Carieb het hurricane seizoen ten einde loopt.
Woensdag 17 november vertrekken we weer naar Curaçao. We hadden natuurlijk ruim van tevoren gekeken of er genoeg vrije plaatsen over waren, want we willen niet het risico lopen om niet mee te kunnen.

Gelijk 's middags na aankomst wordt Lizzy te water gelaten en we slapen aan boord in de haven van Curaçao Marine, waar Lizzy de afgelopen maanden op de kant heeft gestaan.

Het is dit najaar buitengewoon nat op de ABC-eilanden, er worden voortdurend records gebroken en het verkeer op Curaçao is af en toe behoorlijk ontregeld door overstromingen.
De eerste dagen ruikt het binnen de boot ook wat schimmelig, maar er is geen water in de boot gekomen en Lizzy is dankzij de luchthappers redelijk goed geventileerd.

Op donderdag gaan we inklaren (op de Antillen moet dit behalve op het vliegveld ook nog eens op een ander kantoor gebeuren omdat je op een boot gaat slapen) en uitgebreid boodschappen doen.

De volgende dag vaart Rudi naar het Spaanse Water, alwaar we op ons oude plekje bij de ingang van het Kima-Kalki kanaal voor anker gaan.
Als ik Marijke, die met onze huurauto daar heen gereden is, van de kant wil ophalen, blijkt de buitenboord het niet meer te doen. Gelukkig komt Tom (ja dezelfde) ons te hulp en brengt Marijke naar de boot.
Het is weer een hoop gesleutel voordat het motortje het weer doet, uiteindelijk blijkt de carburateur vervuild.

Omdat het nog zoveel regent worden de accu's nauwelijks opgeladen door de zonnepanelen. Helaas heeft ook de generator het opgegeven.
De reparatie neemt geruime tijd in beslag en is een rotklus doordat hij helemaal weggemoffeld zit en je eigenlijk nauwelijks ergens bij kan. Als ik er zelf na een paar dagen sleutelen niet meer uitkom, vraag ik Irwin van de Maru om raad, voordat ik het weet is de halve generator uit elkaar gehaald, de kop wordt door Irwin meegenomen en schoongemaakt en een paar dagen later wordt alles weer door hem in elkaar gezet.
Knorretje loopt weer als een zonnetje...

Intussen blijken er haarscheurtjes te zitten in onze toiletten. Bij de één is dit redelijk snel te vervangen door de pomp-unit te vervangen, bij het andere toilet lekt het onderstel en moet dit onderdeel besteld worden en uit Sint Maarten komen... Het Spaanse Water is door alle regen niet zo heel schoon meer, we verlangen ernaar om in het heldere water van de open zee te duiken en 'onze' visjes weer te zien.
Zondag 5 december varen we naar Bonaire. Je ligt daar aan een meerboei in open zee, door de vorm van het eiland is het water redelijk vlak omdat de wind vrijwel altijd uit het oosten komt (passaat).

We laten het toiletonderdeel naar de Budgetmarine vestiging op Bonaire komen. De levertijd van een week wordt al snel overschreden en het wachten is op aankomst van een zending uit Sint Maarten. Pas na enkele weken blijkt er iets mis te zijn gegaan met onze bestelling en er wordt met spoed actie genomen...

We vermaken ons altijd prima op Bonaire, genietend van zwemmen, duiken, lekker eten en vooral veel luieren.

Eerste kerstdag vieren Marijke en ik samen met een etentje bij Wil's restaurant, heel erg lekker en gezellig. De volgende dag doen we het nog eens dunnetjes over, samen met Anja en Hans van de Fiddlesticks bij "La Luna".

Naar 2011...

(Laatste update: 1 februari 2011)